Σήμερα 10 Φεβρουαρίου γιορτάζουν…

https://www.timesnews.gr

Κόσμος

•  Ιταλία – Εθνική Ημέρα Μνήμης των Εξορίστων

Ορθόδοξη Εκκλησία

• Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους του θαυματουργού (†202).
  Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 – 211 μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας.
  Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό.
  Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.
  Περί των Λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Η μοναχή Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα στο Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους (1995 μ.Χ.), καταχωρεί πληροφορίες σχετικά με την τιμία Κάρα του Αγίου, η οποία φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, η Κάρα του Αγίου δωρήθηκε στη Μονή από τον Ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαδισλάβο, το 1412 – 1413 μ.Χ., μαζί με δύο κτήματα στο Μετόχι Μπουτόϊ. Για την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε το πολύτιμο αυτό κειμήλιο στη Βλαχία, δεν σώθηκαν πληροφορίες. Επίσης, τμήματα της τιμίας κάρας του Αγίου Χαραλάμπους φυλάσσονται και στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό της κωμοπόλεως Θεσπιών της Βοιωτίας.
  https://www.youtube.com/watch?v=kJYbRXsOdRY
  Ἀπολυτίκιον 
  Ἦχος δ’. 
  Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καί λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπε· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διά τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.
• Αναστασίου επισκόπου Ιεροσολύμων.
• Οσίων Προχόρου του εκ Ρωσίας, Λογγίνου του ερημίτου

• Ζήνωνος του ταχυδρόμου (†4ος αι.).
  Ο Όσιος Ζήνων καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ήταν γιος πλουσίων και ευγενών γονέων. Επί βασιλέως Ουάλη (364 – 374 μ.Χ.) έκανε χρέη διακοσμητή των γραμμάτων του. Ο αυτοκράτορας Ουάλης υποστήριζε τους αιρετικούς Αρειανούς, και είναι εκείνος ο οποίος προσπάθησε να πιέσει δια του έπαρχου Μοδεστού τον Μέγα Βασίλειο, αναγκάστηκε όμως να υποχωρήσει από την σθεναρή στάση του Αγίου Ιεράρχου. Ο Άγιος Ζήνων, μολονότι ζούσε σε τέτοια ατμόσφαιρα, διατήρησε ακέραιο το Ορθόδοξο φρόνημά του.
  Όταν πέθανε ο Ουάλης, αμέσως ο Ζήνων έριξε τη στρατιωτική ζώνη και αφού βρήκε ένα μεγάλο τάφο (πολλούς τέτοιους τάφους είχε το βουνό της Αντιοχείας) μπήκε μέσα σ’ αυτόν και καθάριζε την ψυχή του με αυστηρότατη άσκηση. Το στρώμα του ήταν μια στοίβα από χορτάρια πάνω σε πέτρες. Ήταν ντυμένος με ένα τριμμένο ράσο· η τροφή του ήταν λίγο ψωμί, που του έφερνε κάθε δύο μέρες κάποιος φίλος του και το νερό το έφερνε από πολύ μακριά ο ίδιος. Έτσι πήρε πολλή χάρη από τον Θεό. Γι’ αυτό, λέγεται, όταν επέδραμαν στον τόπο εκείνο οι Ίσαυροι και σκότωναν πολλούς ασκητές, ο Ζήνων με την προσευχή του τους τύφλωσε, με αποτέλεσμα αυτοί να μη βλέπουν την πόρτα του κελιού του. Έτσι άγια αφού έζησε ο Ζήνων, σε βαθιά γεράματα παρέδωσε τη δίκαια ψυχή του στον Θεό.
  Ἀπολυτίκιον
  Ἦχος γ’.
  Θείου Πνεύματος, λαβὼν τὴν χάριν, δι’ ἀσκήσεως, ἀγίας Πάτερ, ζωῆς θείας ὑπεμφαίνεις τὰς χάριτας· καὶ τοῦ Σωτῆρος θεράπων γενόμενος, τῆς παρ’ αὐτοῦ ἠξιώθης λαμπρότητος. Ζήνων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
  
• Οσίας Άννης Πριγκίπισσας.
  Η Οσία Άννα γεννήθηκε στη Ρωσία και ήταν σύζυγος του ηγεμόνα Γιαροσλάβου. Εργάσθηκε αποστολικά για την στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και εγκατέλειψε τον κόσμο, για να ζήσει σε μοναστήρι με ησυχία και προσευχή. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 1056 μ.Χ. Η Οσία Άννα συχνά μπερδεύεται με την μητέρα του Αγίου Βλαδίμηρου φωτιστή των Ρώσων (βλέπε 15 Ιουλίου). Αυτό κυρίως συμβαίνει γιατί η Οσία Άννα είχε και αυτή έναν γιο με το ίδιο όνομα. Η Εκκλησία τιμά την μνήμη της και στις 4 Οκτωβρίου.
  
• Μαρτύρων Βάπτου και Πορφυρίου των δημίων. Οι Άγιοι Βάπτος (ή Δαύκτος) και Πορφύριος ήταν από τους στρατιώτες, που βασάνισαν μετά από διαταγή του έπαρχου τον Άγιο Χαράλαμπο (βλέπε 10 Φεβρουαρίου). Επειδή όμως στις καρδιές τους υπήρχε ευσεβής διάθεση, ο Θεός τους έφερε στο δρόμο της σωτηρίας. Η ηθική λάμψη, που καταύγαζε τον μάρτυρα, φώτισε την ψυχή τους και την έκανε να πιστέψει στην αλήθεια του Χριστού. Έτσι, αφού πέταξαν τα όργανα των βασανιστηρίων, έπεσαν στα πόδια του Αγίου και του ζητούσαν συγχώρηση. Η φανερή αυτή ενέργεια τους υπέρ της χριστιανικής πίστης, κίνησε εναντίον τους τη μανία του έπαρχου, με αποτέλεσμα να αποκεφαλιστούν επί τόπου και να πάρουν έτσι το αιώνιο στεφάνι του μαρτυρίου.
• Των τριών γυναικών. Οι Άγιες Τρεις Γυναίκες ήταν παρούσες στο μαρτύριο του Αγίου Χαραλάμπους (βλέπε 10 Φεβρουαρίου), και αφού είδαν τα θαύματα του, πίστεψαν στον Χριστό, τον ομολόγησαν και αποκεφαλίστηκαν στη Μαγνησία.
• Αγίων Παρθένων Ενναθά, Ουαλεντίνης και Παύλου.

• Ιωάννου του φιλοσόφου. Ο Άγιος Ιωάννης, ο επιλεγόμενος Φιλόσοφος λόγω των εξαιρετικών σπουδών του στη θεολογία και φιλοσοφία, έζησε κατά τα τέλη του 11ου και αρχές του 12ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
• Αγίου Βασιλείου, αρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ.
• Μνήμη πάντων των εν Νόβγκοροντ της Ρωσίας Αγίων Ιεραρχών.
• Μνήμη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Αρεοβίνδου. Ο ναός αυτός υπήρχε απέναντι της βασιλικής πύλης (Μπαλατά), στο σημερινό Χάσκιοϊ της Κωνσταντινούπολης και κτίσθηκε το έτος 598 μ.Χ. από τον αδελφό του αυτοκράτορα Μαυρικίου (582 – 602 μ.Χ.), Πέτρο. Το όνομα Αρεόβινδος είχαν επιφανείς στρατιωτικοί της Ανατολής.
• Ανάμνησις του θαύματος της απαλλαγής της νήσου Ζακύνθου εκ της πανώλους. Όταν το έτος 1728 μ.Χ. ενέσκυψε στη νήσο της Ζακύνθου πανούκλα, οι Χριστιανοί εστράφησαν στον Άγιο Χαράλαμπο (βλέπε 10 Φεβρουαρίου) και ζήτησαν την μεσιτεία του. Αποφάσισαν μάλιστα να οικοδομήσουν ναό προς τιμή του ως ικεσία και υπέρ της απαλλαγής αυτών από την συμφορά.
• Εύρεση ιερών Λειψάνων Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης-Αγγελίνης της Ζαγκλιβερινής (2012).