Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Σήμερα 23 Φεβρουαρίου γιορτάζουν…

[Ιερά Μονή Οσίου Ιωάννη του Θεριστή]
Αργίες και εορτές

Κόσμος

Ορθόδοξη Εκκλησία

  • Όσιος Ιωάννης ο Θεριστής. Ο Όσιος Ιωάννης ο Θεριστής γεννήθηκε σ’ ένα χαρέμι, στο Παλέρμο της Σικελίας γύρω στο 1000 μ.Χ. από μια σκλάβα Καλαβρέζα. Με προτροπή της μητέρας του, ο Ιωάννης πήγε και εγκαταστάθηκε στην Καλαβρία, όπου βαπτίστηκε Χριστιανός και έγινε μοναχός. Μόνασε στη Μονή του Στύλου, όπου απέκτησε το προσωνύμιο Θεριστής, επειδή ο ηγούμενος, για να του εμφυσήσει την ταπείνωση, του επέβαλλε να αναλάβει αυτό το διακόνημα. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, ο Ιωάννης που είχε προκόψει πολύ στα πνευματικά, πήρε την προσωνυμία του Θεριστή, όταν, με τρόπο θαυμαστό μάζεψε τα στάχυα των θεριστών. Μετά την ίδρυση της μητρόπολης Ιταλίας, στην Καλαβρία ιδρύθηκε, σε τοποθεσία όπου προϋπήρχε παλιά βυζαντινή μονή, σύγχρονη Μονή η οποία προς τιμή του ονομάστηκε Ιερά Μονή Οσίου Ιωάννη του Θεριστή και το φθινόπωρο του 1994 μ.Χ., ομάδα Μοναχών από το Άγιο Όρος, εγκαταστάθηκε εκεί.
  • Άγιος Πολύκαρπος Επίσκοπος Σμύρνης. 
    Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν εγκλειστεί στη φυλακή για την πίστη του Χριστού, και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο (βλέπε 20 Δεκεμβρίου) μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης (βλέπε 6 Φεβρουαρίου), χειροτόνησε μετά των Αγίων Αποστόλων, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.
    Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα μαρτύρια αυτού. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενο αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.
    Ο Άγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν για την σωφροσύνη, τη θεολογική κατάρτιση και την αφοσίωση στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, καθώς μιλούσε πάντα σύμφωνα με τις Γραφές. Ήταν ο γνησιότατος εκπρόσωπος της αποστολικής διδασκαλίας σε όλες τις Εκκλησίες της Ασίας. Ο Άγιος Ειρηναίος (βλέπε 23 Αυγούστου) παρέχει την πληροφορία ότι ο Άγιος Πολύκαρπος μετέστρεψε πολλούς από τις αιρέσεις του Βαλεντίνου και του Μαρκίωνος στην Εκκλησία του Θεού. Διηγείται μάλιστα και ένα επεισόδιο αναφερόμενο στη στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκίωνος. Όταν ο αιρεσιάρχης αυτός τον πλησίασε κάποτε και του απηύθυνε την παράκληση: «ἐπεγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σὲ τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ».
    Ένα άλλο επεισόδιο ανάγεται στη γεροντική ηλικία του Αγίου Πολυκάρπου. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του μηνός Νισσάν, σε οποιαδήποτε ημέρα και αν τύχαινε αυτό. Αντίθετα οι άλλες Εκκλησίες δεν εόρταζαν καθόλου το Πάσχα, αλλά αρκούνταν στον εβδομαδιαίο κατά Κυριακή εορτασμό της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο τον εορτασμό της πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Επειδή λόγω της διαφοράς αυτής η Εκκλησία της Ρώμης τηρούσε αυστηρή στάση έναντι των Μικρασιατών, ο Άγιος Πολύκαρπος αναγκάσθηκε να μεταβεί στη Ρώμη, για να διευθετήσει το ζήτημα και άλλα δευτερεύοντα θέματα, με τον Επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο (βλέπε 17 Απριλίου).
    Μετά την επιστροφή του από την Ρώμη, υπέργηρος πλέον, συνέχισε την αποστολική δράση του με τόση επιτυχία, ώστε προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών. Αυτή η προδιάθεση ήταν φυσικό να προκαλέσει το μαρτύριό του, που ακολούθησε την εξής πορεία. Ο Κόιντος, ζηλωτής Χριστιανός, ο οποίος ήλθε στη Σμύρνη από τη Φρυγία, παρακίνησε ομάδα Φιλαδελφέων Χριστιανών να προσέλθουν στον ανθύπατο Στάτιο Κοδράτο, για να δηλώσουν σε αυτόν την ιδιότητά τους και την πίστη τους στον Χριστό, πράγμα το οποίο φυσικά προοιώνιζε θάνατο. Τελικά μαρτύρησαν όλοι, εκτός από τον Κόιντο, ο οποίος δειλιάσας την τελευταία στιγμή, θυσίασε στα είδωλα. Ο όχλος, αν και θαύμασε την γενναιότητα των Μαρτύρων, απαιτούσε να εκτελεσθούν οι «άθεοι» και να αναζητηθεί ο Άγιος Πολύκαρπος, ο οποίος πιεζόμενος από τους Χριστιανούς είχε αναχωρήσει σε κάποιο αγρόκτημα. Τελικά ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 μ.Χ. και οδηγήθηκε ενώπιον του ανθυπάτου.
    Ο γηραιός Επίσκοπος δεν ταράχθηκε. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και λαμπερό. Ο αστυνόμος Ηρώδης και ο πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν να πείσουν τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος όμως, με πνευματική ανδρεία απάντησε ότι υπηρετεί τον Χριστό επί 86 έτη χωρίς καθόλου να Τον εγκαταλείψει. Πως μπορούσε λοιπόν τώρα να Τον βλασφημήσει και να Τον αρνηθεί; Ο ανθύπατος τότε διέταξε να τον ρίξουν στην φωτιά. Ο Γέρων Πολύκαρπος αποδύθηκε μόνος τα ιμάτιά του και περίμενε προσευχόμενος λέγοντας: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὐ τὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων, καὶ πάσης τῆς κτίσεως, καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἱ ζώσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσας μὲ ἧς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης τοῦ λαβεῖν μὲ μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἲς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτή, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀφευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστό….».
    Η φωτιά σχημάτισε γύρω από το σώμα του Αγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρίς να τον αγγίζει. Τότε στρατιώτης εκτελεστής τελείωσε τον Άγιο Μάρτυρα διά του ξίφους. Έπειτα το Ιερό λείψανο ρίφθηκε στην φωτιά, οι δε πιστοί συνέλεξαν τα ιερά λείψανα αυτού. Η Σύναξη του Αγίου Πολυκάρπου ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.
    Ἀπολυτίκιον
    Ἦχος δ’.
    Τήν κλῆσιν τοῖς ἔργοις σου, ἐπισφραγίσας σοφέ, ἐλαία κατάκαρπος, ὤφθης ἐν οἴκῳ Θεοῦ, Πολύκαρπε ἔνδοξε∙ σύ γαρ ως Ἱεράρχης, καί στερρός Ἀθλοφόρος, τρέφεις τήν Ἐκκλησίαν, λογικῇ εὐκαρπίᾳ, πρεσβεύων Ἱερομάρτυς, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
  • Αγία Γοργονία, αδελφή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η Αγία Γοργονία, ήταν η νεότερη αδελφή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (βλέπε 25 Ιανουαρίου) και κόρη της ευσεβούς Νόννας (βλέπε 5 Αυγούστου) και του επισκόπου Ναζιανζού Γρηγορίου (βλέπε 1 Ιανουαρίου) ανατράφηκε από τούς γονείς της «με παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Αναδείχθηκε δε, ισάξια σε αρετή και αγιότητα βίου και με τους άλλους αδελφούς της. Διακρίθηκε για την οξύνοιά της, την προσήλωσή της στις Άγιες γραφές, ήταν δε κόσμια, σεμνή, διακριτική και ταπεινή στο φρόνημα. Νυμφεύθηκε τον Αλύπιο και απέκτησε πέντε τέκνα, δύο αγόρια, τα οποία αφιερώθηκαν στον Θεό, και τρεις θυγατέρες, την Αλυπιανή, την Ευγενία και τη Νόννα. Μία όμως αρρώστια την έστειλε πρόωρα να συναντήσει τον λυτρωτή και νυμφίο Χριστό το έτος 370 μ.Χ., σε ηλικία 38 ετών.
  • Άγιοι Ιωάννης, Μωυσής, Αντίοχος και Αντωνίνος. Ο Όσιος Ιωάννης ήταν μαθητής του Οσίου Λιμναίου (βλέπε 22 Φεβρουαρίου) και ασκήτεψε σε βουνό κοντά στην πόλη Τάργαλα. Διέμενε στην ύπαιθρο και υπέμενε τον καύσωνα της ημέρας και το ψύχος του χειμώνα, περιζωσμένος με σίδερα και τρεφόμενος λιτότατα. Έτσι, αφού έζησε, κοιμήθηκε με ειρήνη. Τον Όσιο Ιωάννη, μιμήθηκαν στην άσκηση και τον τρόπο ζωής και ο Όσιοι Αντίοχος, Αντωνίνος και Μωυσής. Διήλθαν το χρόνο της ζωής τους με αυστηρή άσκηση, προσευχή και νηστεία, στην υψηλή κορυφή του βουνού της πόλεως Ραμάς και κοιμήθηκαν με ειρήνη.
  • Όσιοι Ζεβινάς, Πολυχρόνιος, Δαμιανός και Μωυσής. Ο Όσιος Ζεβινάς έστησε το ασκητήριό του σε όρος και εκεί ασκήτεψε με προσευχή και νηστεία. Κοντά του προσήλθε και ο Όσιος Πολυχρόνιος, ο οποίος μιμήθηκε τον Όσιο διδάσκαλό του στην αδιάλειπτη προσευχή και εγκράτεια. Οι Όσιοι Δαμιανός και Μωυσής υπήρξαν μαθητές του Οσίου Πολυχρονίου. Στο Συναξάρι αναφέρεται, ότι ο Όσιος Μωυσής κατοίκησε στο κελί του Γέροντός του, ενώ ο Όσιος Δαμιανός πήγε στην κωμόπολη Νιαρά, όπου κοντά στα αλώνια βρήκε έναν έρημο οικίσκο και έζησε σαν ερημίτης. Οι Όσιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας, κοιμήθηκαν με ειρήνη. Τους βίους των Οσίων, συνέγραψε ο Κύρου Θεοδώρητος στη Φιλόθεο Ιστορία του.
  • Άγιος Κλήμης.
  • Αγία Θεή.
  • Όσιος Δαμιανός ο Εσφιγμενίτης. Πότε και που γεννήθηκε ο Όσιος Δαμιανός δεν γνωρίζουμε. Ο βίος του σώζεται σε νεότερο χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Έσφιγμένου. Σύμφωνα με προφορική παράδοση, ο Όσιος Δαμιανός από νεαρός ακόμα, έκγατέλειψε τα εγκόσμια και έγινε μοναχός στη Μονή Έσφιγμένου του Αγίου Όρους. Ήταν τύπος και παράδειγμα μονάχου στους εκεί μοναχούς. Μετά από άδεια του ηγουμένου της Μονής, για περισσότερη άσκηση, αποσύρθηκε στο απέναντι από το κοινόβιο όρος, της Σαμάρειας όπως το έλεγαν. Κάποτε πήγε σε κάποιο φίλο του μοναχό, αλλά δεν τον βρήκε στο κελί του και κάθισε και τον περίμενε μέχρι το βράδυ που ήλθε. Αφού συζήτησαν μαζί, ξεκίνησε να φύγει. Η ώρα όμως ήταν περασμένη και έξω είχε αρχίσει καταρρακτώδης βροχή. Αλλά επειδή ο Γέροντας του του είπε να μη κοιμάται ποτέ έξω από το καλύβι του, ο Όσιος έκανε τέλεια υπακοή και κάτω απ’ αυτές τις αντίξοες καιρικές συνθήκες ξεκίνησε για το κελί του. Σε κάποια στιγμή όμως χάθηκε και δεν μπορούσε να κάνει βήμα μπροστά από την νεροποντή. Η φωνή του αμέσως υψώθηκε προς τον Θεό και είπε: «Κύριε σώσε με, χάνομαι». και το θαύμα έγινε. Βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει μπροστά στο κελί του. Έτσι θεάρεστα αφού έζησε απεβίωσε ειρηνικά το 1280 μ.Χ. και για 40 μέρες μετά την κοίμηση του, έβγαινε από τον τάφο του θαυμάσια ευωδιά μύρου, που οι Πατέρες στο μοναστήρι του Εσφιγμένου την καταλάβαιναν από ένα μίλι μακριά και δόξαζαν τον Θεό.
  • Άγιοι Εβδομήντα Τρεις Μάρτυρες. Οι Άγιοι Εβδομήντα Τρεις Μάρτυρες, μαρτύρησαν στην πόλη Σίρμιον, επί Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.) το έτος 303 μ.Χ.
  • Οσίος Πολύκαρπος του Μπρυάνσκ.
  • Όσιος Μωυσής εκ Ρωσίας. Ο Όσιος Μωυσής έζησε περί τα τέλη του 15ου και αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη Μονή Αγίας Τριάδος της Λευκής Λίμνης της Ρωσίας. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)