- Όσιος Μαρουθάς ο επίσκοπος συν των Αγίων Μαρτύρων εν Μαρτυροπόλει. Ο Όσιος Μαρουθάς έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α’ του Μεγάλου (379 – 395 μ.Χ.) και ήταν Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού. Ο αυτοκράτορας, εκτιμώντας τις αρετές του Αγίου, τον απέστειλε πρεσβευτή στο βασιλέα των Περσών Σαπώρ Γ’ (383 – 388 μ.Χ.). Εκεί ο Όσιος απάλλαξε τη θυγατέρα του βασιλέως από το πονηρό δαιμόνιο, που την είχε κυριεύσει και την βασάνιζε. Το γεγονός αυτό του έδωσε θάρρος και ζήτησε από τον βασιλέα της Περσίας τα ιερά λείψανα των Μαρτύρων, οι οποίοι μαρτύρησαν στην Περσία. Εκείνος ικανοποίησε αμέσως το αίτημα του Οσίου. Έτσι, λοιπόν, ο Όσιος έκτισε πόλη επ’ ονόματί τους, τη Μαρτυρόπολη (σημερινή Mιεφερκίν), που βρισκόταν στη Μεγάλη Αρμενία, κοντά στο Νυμαφαίο ποταμό, και αποθησαύρισε σε αυτήν τα ιερά τους λείψανα.Ο Όσιος Μαρουθάς κοιμήθηκε με ειρήνη την ημέρα που εορταζόταν η επέτειος των εγκαινίων της Μαρτυροπόλεως.Τέλος, να αναφέρουμε ότι ο Όσιος Μαρουθάς, συνέγραψε πολλά μαρτύρια των συγχρόνων αυτού μαρτύρων, στη Συριακή γλώσσα, δημοσιευθέντα υπό του Ασσαμάνη.
- Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου «ἐν Κύπρῳ»
- Άγιος Πάμφιλος και οι συν αυτώ Μάρτυρες. Οι Άγιοι Μάρτυρες Πάμφιλος, Δανιήλ, Hλίας, Ησαΐας, Θεόδουλος, Ιερεμίας, Ιουλιανός, Ουάλης, Παύλος, Πορφύριος, Σαμουήλ και Σέλευκος, μαρτύρησαν επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.). Κατάγονταν από διάφορους τόπους, τους ένωνε όμως η αγάπη και η πίστη του Χριστού.Εργαζόμενοι στην Καισάρεια της Παλαιστίνης ομολόγησαν τον Χριστό ενώπιον του έπαρχου Φιρμιλιανού. Ο άρχοντας κατέβαλε κάθε προσπάθεια να πείσει τους Αγίους να αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό. Εκείνοι όμως παρέμειναν σταθερά προσηλωμένοι στην πατρώα ευσέβεια. Τότε ο Φιρμιλιανός έδωσε εντολή να τους θανατώσουν, αφού πρώτα τους βασανίσουν.Οι Άγιοι Μάρτυρες Ηλίας, Πάμφιλος, Ουάλης, Παύλος, Σέλευκος, Ιερεμίας, Ησαΐας, Σαμουήλ και Δανιήλ αποκεφαλίσθηκαν διά ξίφους. Ο Πορφύριος, υπηρέτης του Παμφίλου, συνελήφθη την ώρα που αναζητούσε το λείψανο του κυρίου του και κάηκε ζωντανός μαζί εμ τον Μάρτυρα Ιουλιανό. Τον Άγιο Θεόδουλο τον σταύρωσαν επί ξύλου. Έτσι μαρτύρησαν οι Άγιοι και προσετέθησαν στη χορεία των αθλητών του Χριστού.Η Σύναξη των Αγίων Μαρτύρων ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.Οἱ Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
- Άγιος Φλαβιανός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. O Άγιος Φλαβιανός, ήταν πρεσβύτερος της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως και σκευοφύλακας του ναού της Αγίας Σοφίας. Γνωστός για τις αρετές και τα πνευματικά του χαρίσματα, διαδέχθηκε τον Άγιο Πρόκλο (βλέπε 20 Νοεμβρίου) στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης το έτος 447 μ.Χ.Το 448 μ.Χ. καταδίκασε με τοπική Σύνοδο, την πλάνη του αρχιμανδρίτου Ευτυχούς, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ο Χριστός διέθετε μόνο τη θεία φύση, η οποία απορρόφησε την ανθρώπινη. Τελικά, μετά την εμμονή του Ευτυχούς στην πλάνη, η σύνοδος τον καθαίρεσε και τον αφόρισε. Εκείνος όμως έχοντας πολιτική στήριξη ως και τον κακόδοξο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκορον επέτυχε τη σύγκλιση Συνόδου τον Αύγουστο του 449 μ.Χ. στη Έφεσο. Στη Σύνοδο αυτή, την λεγόμενη ληστρική, όλα ήταν προσχεδιασμένα κατά του Φλαβιανού, επιστρατεύθηκε μάλιστα και όχλος με επικεφαλείς μοναχούς, και υπό την αρχηγία ενός ρασοφόρου τέρατος, του αρχιμανδρίτη Βαρσουμά, οι οποίοι εισέβαλλαν στη Σύνοδο και κακοποίησαν βάναυσα τον Άγιο, ο οποίος τρεις ημέρες αργότερα, υπέκυψε στο τραύματα που του προκάλεσαν οι φονιάδες του.Δύο έτη αργότερα το 451 μ.Χ. στη Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, η αίρεση καταδικάσθηκε, ο Ευτυχής αναθεματίστηκε και ο Διόσκουρος καθαιρέθηκε. Το δε λείψανο του Αγίου, με μεγάλες τιμές ανακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη από την Πουλχερία, αδελφή του Θεοδοσίου του Μικρού και τοποθετήθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.
- Όσιος Φλαβιανός. Ο Όσιος Φλαβιανός πήγε στην κορυφή ενός όρους, όπου έκτισε ένα μικρό κελί. Εκεί μέσα κλείστηκε και πέρασε 60 ολόκληρα χρόνια, με αυστηρή νηστεία, προσευχή και χωρίς να έλθει σε επαφή με κανέναν άνθρωπο. Από κάποιο μέρος έβγαζε μόνο τα χέρια του για να παραλάβει την τροφή του, που ήταν βρεγμένα όσπρια μια φορά τη βδομάδα.Ο Θεός τον προίκισε με το θαυματουργικό χάρισμα, που με την προσευχή του, θανάτωσε μεγάλο δράκοντα, έδιωξε από κάποιο χωράφι τις ακρίδες που θα το κατέστρεφαν, έβγαλε το δαιμόνιο από κάποιον νέο και τον μαστό κάποιας γυναίκας θεράπευσε από καρκίνο. Έτσι άγια αφού έζησε παρέδωσε στον Θεό την μακάρια ψυχή του.
- Άγιος Ρωμανός ο νέος Οσιομάρτυρας. Ο νέος οσιομάρτυρας Ρωμανός, καταγόταν από την περιοχή του Καρπενησίου και κατά πάσα πιθανότητα από το χωριό Ανδράνοβα, που σήμερα καλείται Ασπρόπυργος. Ανατράφηκε από γονείς φτωχούς και αγράμματους, αλλά ευσεβείς και παρέμεινε και ο ίδιος αγράμματος.Κάποτε ήλθε σαν προσκυνητής στους Αγίους Τόπους, στη Μονή του Αγίου Σάββα, όπου άκουσε διηγήσεις για νεομάρτυρες της πίστης και έτσι τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου. Πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ομολόγησε με θάρρος μπροστά στον κριτή τον Ιησού Χριστό, σαν αληθινό Θεό και σωτήρα των ανθρώπων και κατηγόρησε τον Μωάμεθ σαν παραμυθά. Τα βασανιστήρια ήταν φρικτά. Ο αρχηγός του τούρκικου στόλου, ζήτησε να του δοθεί ποινή ισόβιας δουλείας στα κουπιά των πλοίων. Κάποιοι χριστιανοί όμως, τον ελευθέρωσαν αντί χρημάτων και τον έστειλαν στο Άγιο Όρος στα Καυσοκαλύβια.Στο Άγιο Όρος έμεινε κοντά στον Όσιο Ακάκιο τον Καυσοκαλυβίτη, όπου με προσευχή και νηστεία προπαρασκευάστηκε για το μαρτύριο. Με την ευλογία λοιπόν του πνευματικού του, μοναχός πλέον τώρα, ξεκίνησε για τους Αγίους Τόπους να μαρτυρήσει. Αλλά για να μη συμβεί κάτι κακό στον Πανάγιο Τάφο, τελικά πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί προκάλεσε τους Τούρκους, και τον έριξαν μέσα σ’ ένα ξεροπήγαδο, νηστικό για 40 μέρες. Τελικά τον αποκεφάλισαν στις 5 ή 6 Ιανουαρίου (κατά άλλους στις 16 Φεβρουαρίου) του 1694 μ.Χ.Το Ιερό λείψανο του αγοράστηκε αντί 500 γροσιών από έναν Άγγλο πλοίαρχο και μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Αξίζει τέλος να αναφέρουμε ότι το μαντήλι με το αίμα του Αγίου, βρίσκεται στη Μονή Δοχειαρίου. Ακολουθία του Αγίου βρίσκεται στον Κωδ. 61 σελ. 265 της Καλύβης Ιωασαφαίων στα Καυσοκαλύβια και εκδόθηκε στο Βόλο το 1937 μ.Χ. Η Εκκλησία εορτάζει την μνήμη του Αγίου και στις 16 Φεβρουαρίου.Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Σθένει Χάριτος τῆς Παναγίας ῥώμην ὤνησας τὴν πανολβίαν καὶ ῥωμαλέως ἠγωνίσω, Μακάριε· ὅθεν Χριστὸν ὡς Θεὸν ὡμολόγησας καὶ μαρτυρίῳ τὴν πίστιν ἐτράνωσας, ῾Ρωμανὲ ἔνδοξε, ᾿Ασπροπύργου τὸ σέμνωμα. Σωτῆρα Θεὸν ἱκέτευε δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. - Άγιος Tanco Επίσκοπος Βέρντεν. Ο Άγιος Tanco (Τάνκο) ή Tancho ή Tatta, καταγόταν από τη Σκωτία και εργάσθηκε ιεραποστολικά στη Γερμανία. Εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Βέρντεν και μαρτύρησε το έτος 815 μ.Χ.
- Άγιος Μακάριος Μητροπολίτης Μόσχας.
- Άγιος Ηλίας ο Ιερομάρτυρας. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ηλίας (Νικολάγιεβιτς) γεννήθηκε σε κάποιο χωριό της Μόσχας κατά τον 19ο αιώνα μ.Χ. Σπούδασε στην Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας και νυμφεύθηκε την ευσεβή Ευγενία. Στην συνέχεια χειροτονήθηκε ιερεύς και διακόνησε στο μικρό ναό ενός πτωχοκομείου και στην ενορία του Αγίου Νικολάου Τολματσέφ της Μόσχας, πριν ξεσπάσει η Οκτωβριανή επανάσταση του έτους 1917 μ.Χ.Ο Άγιος ήταν ευλαβέστατος ιερέας. Ο ναός του ήταν φάρος πνευματικού φωτός για πολλούς πιστούς. Ήταν έγγαμος, αλλά ζούσε ασκητική ζωή. Ήταν το 1932 μ.Χ., όταν η μυστική Σοβιετική αστυνομία τον συνέλαβε και τον φυλάκισε. Τον εξόρισαν στην περιοχή του ποταμού Κράσναγια Βίσερα. Η πρεσβυτέρα Ευγενία όλη την νύχτα την πέρασε με προσευχή και δάκρυα. Κατά το πρωί όμως αποκοιμήθηκε και τότε είδε την Θεοτόκο στον ύπνο της που της είπε να μην φοβάται.Μετά δύο χρόνια, η πρεσβυτέρα τον επισκέφθηκε στον τόπο της εξορίας και του έφερε ένα Ευαγγέλιο και ένα μικρό φιαλίδιο με αγιασμό. Οι φύλακες άρπαξαν αμέσως το Ευαγγέλιο. Όταν την ρώτησαν τι περιείχε το φιαλίδιο, εκείνη τους απάντησε ότι γι’ αυτούς ήταν απλό νερό, αλλά για εκείνη και τον σύζυγό της ήταν κάτι ιερό. Το φάρμακό τους. Ο Άγιος φαινόταν σαν να τον είχαν βασανίσει. Δεν του επέτρεπαν να λειτουργεί και αυτό τον έθλιβε αφάνταστα. Άρχισε να διηγείται στην Ευγενία το μαρτύριό του. Όταν μετέφεραν εκείνον και πολλούς άλλους στον τόπο της εξορίας, τους ανάγκασαν να περπατούν επάνω στο χιόνι που είχε λιώσει επιφανειακά. Το λεπτό στρώμα του πάγου έσπαζε κάτω από τα πόδια τους και οι «κατάδικοι» βυθίζονταν μέσα στο χιόνι μέχρι τη μέση. Βρεγμένοι μέχρι το κόκαλο, χωρίς να έχουν φάει ή πιει τίποτα όλη την ημέρα, αναγκάστηκαν να περάσουν τη νύχτα μέσα σε μια καλύβα. Οι εξουθενωμένοι άνδρες αμέσως έπεσαν στο πάτωμα και αποκοιμήθηκαν σαν πεθαμένοι. Μόνο ο Άγιος έμεινε ξάγρυπνος. Μέσα στα βαθιά μεσάνυχτα μια κραυγή ακούσθηκε από τα βάθη της καρδιάς του: «Κύριε, γιατί με εγκατέλειψες; Σε υπηρέτησα τόσο πιστά. Ολόκληρη την ζωή μου την αφιέρωσα σε Σένα. Πόσες φορές διάβασα τον Ακάθιστο Ύμνο και τους Κανόνες. Με πόση ευλάβεια υπηρετούσα στην Εκκλησία. Γιατί, Κύριε, με εγκατέλειψες και υποφέρω τόσο πολύ; Υπεραγία Θεοτόκε, άγιε ιεράρχα Νικόλαε, άγιε πάτερ Σεραφείμ, πάντες οι Άγιοι του Θεού! Μετά από όλες τις προσευχές μου σε σας, γιατί βασανίζομαι τόσο;».Ξαφνικά μία θεία επίσκεψη, σαν φλόγα, άγγιξε την πονεμένη ψυχή του και την πλημμύρισε με μια υπερκόσμια παρηγοριά. Το φως της πίστεως φώτισε μυστικά την καρδιά του και άναψε μέσα του μια ανέκφραστη και ακατανίκητη αγάπη προς τον Χριστό, η οποία όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπω λαλῆσαι». Όταν ξημέρωσε, ήταν νέος άνθρωπος, αναγεννημένος σαν να είχε βαπτισθεί στην φωτιά.Καθώς αποχαιρετούσε την πρεσβυτέρα Ευγενία, ο Άγιος της είπε: «Ξέρεις, η καρδιά μου φλέγεται για τον Χριστό. Νομίζω ότι ήλθα εδώ, για να καταλάβω ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτε καλύτερο, τίποτε πιο θαυμαστό από Αυτόν. Θα ήθελα να πεθάνω γι’ Αυτόν!».Όταν η πρεσβυτέρα έφθασε πίσω στη Μόσχα έμαθε ότι στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως άναψε μια πυρκαγιά και ο Άγιος έγινε παρανάλωμα του πυρός μαζί με ένδεκα άλλους Χριστιανούς.
- Τσικνοπέμπτη. Τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (οι τρεις εβδομάδες που συμπεριλαμβάνονται στο τριώδιο είναι, η Απολυτή ή Προφωνή, η Απόκρεω και η Τυροφάγος). Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας (Απολυτή) σταματούσε η συνηθισμένη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής, ενώ στη δεύτερη εβδομάδα (απόκρεω) ίσχυε η νηστεία, έτσι η Τσικνοπέμπτη αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία και εθεωρείτο εορτάσιμη ημέρα και το τραπέζι ήταν γιορτινό. Ονομάζεται τσικνοπέμπτη γιατί την ημέρα αυτή το δείπνο αποτελείται από κρέας ψημένο στα κάρβουνα ή τηγανισμένο, δυο τρόποι μαγειρέματος που βγάζουν έντονη τσίκνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου