Στις 16 Απριλίου γιορτάζουν…

https://www.timesnews.gr

• ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ. 

Οι γυναίκες οι οποίες παραβρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής, στον ενταφιασμό του Κυρίου, δηλαδή η Μαρία η Μαγδαληνή και οι υπόλοιπες, όταν επέστρεψαν από το Γολγοθά στην πόλη, ετοίμασαν αρώματα και μύρα για να αλείψουν το σώμα του Ιησού· και την επομένη μέρα απείχαν από κάθε δραστηριότητα λόγω της αργίας του Σαββάτου. Κατά το βαθύ όρθρο, όμως, της Κυριακής, η οποία ονομάζεται από τους Ευαγγελιστές «πρώτη Σαββάτου» και «μια Σαββάτων», δηλαδή πρώτη μέρα της εβδομάδος, μετά από τριάντα έξι σχεδόν ώρες από τη νέκρωση του ζωοδότη Λυτρωτή, έρχονται με νεκρώσιμα αρώματα στον τάφο. Και ενώ σκέπτονταν τη δυσκολία της αποκυλίσεως του λίθου από την είσοδο του τάφου γίνεται σεισμός φοβερός· και Άγγελος με αστραπηφόρα όψη και χιονόφωτη στολή, αφού αποκύλισε το λίθο και κάθισε πάνω σ’ αυτόν, έκανε τους φύλακες να τρομάξουν και τους έτρεψε σε φυγή.

Οι γυναίκες, στο μεταξύ, αφού μπήκαν στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του Ιησού, βλέπουν δυο Αγγέλους λευκοφορεμένους, με αντρική μορφή, οι οποίοι αφού τους φανέρωσαν την ανάσταση του Σωτήρα, τις στέλνουν για να αναγγείλουν στους μαθητές την χαρούμενη είδηση. Σε μικρό χρονικό διάστημα φθάνουν στον τάφο ο Πέτρος με τον Ιωάννη, αφού έμαθαν τι έγινε από τη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως ήδη ειπώθηκε, αλλά μπαίνοντας μέσα βρίσκουν μόνο τα σάβανα. Γι’ αυτό ανέρχονται όλοι στη πόλη με χαρά, κήρυκες της ανάστασης του Χριστού, τον οποίον και είδαν πραγματικά ζωντανό πέντε φορές κατά τη σημερινή γιορτή.

Αυτή την χαρμόσυνο Ανάσταση γιορτάζοντας σήμερα ασπαζόμαστε μεταξύ μας τον εν Χριστώ ασπασμό, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη διακοπή της πρώτης έχθρας ανάμεσα σ’ εμάς και το Θεό και τη διαλλαγή του Θεού προς εμάς για άλλη μια φορά, διαλλαγή που έγινε φανερή με το πάθος του Σωτήρος. Και η εορτή ονομάζεται Πάσχα, έχοντας έτσι το ίδιο όνομα με το Πάσχα των Εβραίων, το οποίο, στη γλώσσα τους σημαίνει διάβαση• διότι ο παθών και αναστάς Ιησούς μας διεβίβασε από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και μακαριότητα. Και αυτή η μέρα της εβδομάδος, κατά την οποία έγινε η Ανάσταση του Χριστού, η οποία είναι η πρώτη από τις υπόλοιπες μέρες, επειδή, αφιερώθηκε στην τιμή του Κυρίου ονομάστηκε από το όνομα Του Κυριακή, και σ’ αυτή μετατέθηκε από τους Αποστόλους η αργία και η ανάπαυση της εορτής του Σαββάτου του παλαιού νόμου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’
Εἰ καὶ ἐν τάφῳ κατῆλθες ἀθάνατε, ἀλλὰ τοῦ Ἅδου καθεῖλες τὴν δύναμιν· καὶ ἀνέστης ὡς νικητής, Χριστὲ ὁ Θεός, γυναιξὶ Μυροφόροις φθεγξάμενος, Χαίρετε, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις εἰρήνην δωρούμενος ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν.Ὁ Οἶκος
Τὸν πρὸ ἡλίου Ἥλιον, δύναντα ποτὲ ἐν τάφῳ, προέφθασαν πρὸς ὄρθρον, ἐκζητοῦσαι ὡς ἡμέραν, Μυροφόροι κόραι, καὶ πρὸς ἀλλήλας ἐβόων· Ὦ φίλαι, δεῦτε τοῖς ἀρώμασιν ὑπαλείψωμεν, Σῶμα ζωηφόρον καὶ τεθαμμένον· σάρκα ἀνιστῶσαν τὸν παραπεσόντα Ἀδὰμ κείμενον ἐν τῷ μνήματι· ἄγωμεν, σπεύσωμεν, ὥσπερ οἱ Μάγοι, καὶ προσκυνήσωμεν, καὶ προσκομίσωμεν τὰ μύρα ὡς δῶρα, τῷ μὴ ἐν σπαργάνοις, ἀλλ᾿ ἐν σινδόνι ἐνειλημένῳ· καὶ κλαύσωμεν, καὶ κράξωμεν· Ὦ Δέσποτα ἐξεγέρθητι, ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν.

• Αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία 

Ήταν και οι τρεις αδελφές και πνευματικά βλαστάρια της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης. Οι ψυχές και των τριών παρθένων ήταν στολισμένες με πολλά χριστιανικά χαρίσματα. Όταν έγινε ο διωγμός κατά των χριστιανών επί Μαξιμιανού, οι τρεις αδελφές κατέφυγαν σε κάποιο ψηλό βουνό. Η κρυψώνα τους, όμως, ανακαλύφθηκε. Το έτος 304 μ.Χ. συνελήφθήσαν και τις έφεραν μπροστά στον άρχοντα Δουλσήτιο. Αυτός με κάθε τρόπο προσπάθησε να τις κάνει να αρνηθούν το Χριστό. Αυτές, με όπλα τις αρετές που είχαν, ομολογούσαν Χριστόν Εσταυρωμένον. Τότε, η Αγάπη και η Χιονία πέθαναν, αφού τις έριξαν στη φωτιά. Η Αγία Ειρήνη αφού κλείσθηκε σε πορνείο (κανένας δεν τόλμησε όμως να την ενοχλήσει), βρήκε μαρτυρικό τέλος, από το βέλος που της έριξε ένας στρατιώτης. Τα ιερά λείψανα που απέμειναν από την πυρά συνελέγησαν από ευλαβείς Χριστιανούς και ενταφιάσθηκαν δυτικά της πόλεως, σε μικρή απόσταση από τα τείχη. Εκεί ανεγέρθηκε ένας ναΐσκος στην αρχή, που αργότερα έγινε μεγαλύτερος. 

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς αὐτάδελφοι Κόραι καὶ οὐρανόφρονες, πρὸς εὐσέβειας ἀγῶνας ὁμονοούσαι καλῶς, τὸν ἀρχέκακον ἐχθρὸν κατεπαλαίσατε, Χιονὶα ἡ σεμνή, σὺν Ἀγάπη τὴ κλυτή, Εἰρήνη ἡ πανολβία. Καὶ νῦν Χριστὸν δυσωπεῖτε, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’.
Τά θαύματα τῶν ἁγίων σου Μαρτύρων, τεῖχος ἀκαταμάχητον ῆμῖν δωρησάμενος, Χριστέ ὁ Θεός, ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, βουλάς ἐθνῶν διασκέδασον, τῆς βασιλείας τά σκῆπτρα κραταίωσον, ὡς μόνος ἀγαθός καὶ φιλάνθρωπος.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας έσοπτρα, φωτοειδή πεφυκυίαι, νοερώς ηστράψατε, αθλητικάς λαμπηδόνας, πάσαν μέν, την Εκκλησίαν αγλαϊζούσας, νύκτα δέ, των νοσημάτων απελαυνούσας, Χιονία και Αγάπη, συν τη Ειρήνη, Χριστού κειμήλια.

• Άγιος Μιχαήλ ο Βουρλιώτης 

Ο Άγιος Μιχαήλ γεννήθηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας και σε μικρή ηλικία έφθασε στη Σμύρνη, όπου εργαζόταν ως χαλκουργός. Εξισλαμίσθηκε όμως με δόλο το πρώτο Σάββατο των νηστειών, όταν ήταν 18 ετών από κάποιο τούρκο καφεπώλη και στη συνέχεια πήγε υπάλληλος στο κατάστημά του. Όταν όμως το βράδυ της Ανάστασης άκουσε τους συνομήλικούς τους να ψάλλουν χαρούμενοι το «Χριστός Ανέστη» συναισθάνθηκε το βαρύ παράπτωμα της αποστασίας, εγκατέλειψε το καφενείο και έψαλλε μαζί μ’ εκείνους τους ύμνους της Ανάστασης. Συνελήφθη όμως και την επόμενη ημέρα οδηγήθηκε στον κριτή στον οποίο είπε: «όταν κάποιος εξαπατηθεί και δώσει χρυσάφι και πάρει μολύβι είναι νόμιμο να επιστρέψει το μολύβι και να πάρει πίσω το χρυσάφι του»; Δηλαδή η μουσουλμανική θρησκεία που του επιβλήθηκε με δόλο ήταν το μολύβι και η πατρώα πίστη του το χρυσάφι. Οι κριτές θαύμασαν βέβαια την ευφυή απάντησή του Μιχαήλ αλλά προσπάθησαν με διάφορες κολακείες και απειλές να τον πείσουν να αλλάξει εκ νέου την πίστη του. Όμως ο Άγιος ήταν αμετάπειστος γι’ αυτό και τον φυλάκισαν. Δύο ημέρες αργότερα παρουσιάσθηκε και πάλι ενώπιον του κριτή, ο οποίος τον ρώτησε αν άλλαξε γνώμη. Ο Μιχαήλ απάντησε αρνητικά γι’ αυτό καταδικάστηκε σε θάνατο. Αποκεφαλίστηκε το 1772 και το ιερό λείψανό του ρίχθηκε στη θάλασσα. Το περισυνέλεξαν όμως κάποιοι ευσεβείς χριστιανοί βαφείς και το έθαψαν με τιμές στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής στη Σμύρνη.

• Άγιοι Φήλιξ ο επίσκοπος, Ιανουάριος ο πρεσβύτερος, Φορτουνάτος και Σεπτεμίνος 

Όλοι μαρτύρησαν κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού, εναντίον των χριστιανών. Ο Φήλιξ ήταν επίσκοπος σε κάποια πόλη της Ιταλίας και ο Ιανουάριος πρεσβύτερος της επισκοπής του και στενός συνεργάτης του στη διδασκαλία και τις κατακτήσεις του Ευαγγελίου. Οι άλλοι δύο διακρίνονταν σαν οι πιο ένθερμοι πιστοί, εργαζόμενοι και αυτοί για την εξάπλωση της χριστιανικής ζωής, και χρησιμοποιούνταν για την αλιεία ψυχών από τον ευσεβή και δραστήριο επίσκοπο τους. Όμως, ο ειδωλολάτρης άρχοντας, ζήτησε από τον επίσκοπο Φήλικα να του παραδώσει τα Ιερά βιβλία της επισκοπής. Ο επίσκοπος αρνήθηκε, λέγοντας του, ότι τα ιερά βιβλία των χριστιανών έχουν ορισθεί να υπηρετούν στην πνευματική τους ζωή. Αμέσως τότε τον φυλάκισαν. Επειδή όμως και με το μέσο αυτό δεν κατόρθωσαν τίποτα, τον εξόρισαν μαζί με τον πρεσβύτερο Ιανουάριο, τον Φορτουνάτο και τον Σεπτεμίνο. Μετά από ένα περιπετειώδες ταξίδι στη θάλασσα, τους έφεραν στη Λυκαονία της Μικράς Ασίας. Εκεί ακολούθησαν νέες απειλές και βάσανα, αλλά η αφοσίωση των Αγίων προς το Χριστό διατηρήθηκε η ίδια. Μετά από μερικούς μήνες, θανατώθηκαν με αποκεφαλισμό. (Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται και την 30ή Αυγούστου).

• Άγιος Λεωνίδης και οι Αγίες Χάρισσα, Νίκη, Γαλήνη, Καλλίδα, Νουνεχία, Βασίλισσα και Θεοδώρα. 

Ο Άγιος Λεωνίδης, ο «Μέγας πρόμαχος Επιδαύρου» όπως αποκαλείται, στο απολυτίκιο του και οι Αγίες αυτές γυναίκες, έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), και κατάγονταν από την Πελοπόννησο. Συνελήφθησαν κατά τις ήμερες της Ανάστασης του Κυρίου στην Τροιζηνία της Πελοποννήσου, και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα της Κορίνθου Βενούστο. Οι Μάρτυρες έμειναν αμετακίνητοι στην πίστη τους και ο ηγεμόνας διέταξε να ξεσχίσουν τον Λεωνίδη και κατόπιν, αυτόν μαζί με όλες τις γυναίκες να τους ρίξουν ατή θάλασσα. Στο δρόμο για το μαρτύριο όλες μαζί έψαλλαν διάφορους ψαλμούς και κατόπιν αφού όλες τις έδεσαν με πέτρες τις έριξαν στη θάλασσα, μαζί με τον Λεωνίδη.

Έτσι έλαβαν τα αμάραντα στεφάνια του μαρτυρίου, μια ήμερα προ του Αγίου Πάσχα δηλαδή το Μεγάλο Σάββατο. Το 1833 μ.Χ. ο ιερεύς Νικόλαος Νάτσουλης, έκτισε ναό προς τιμήν και δόξα του Αγίου Λεωνίδη. Το 1916 μ.Χ. μετά από συνεχή όνειρα, ευσεβείς κάτοικοι της Επιδαύρου, καλούντο να «εύρουν κρυμμένον θησαυρόν» κάτω από τα θεμέλια των ερειπίων του ιερού ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν, επί τέλους έσκαψαν στο σημείο που είχε υποδειχτεί, κατ΄ αρχήν βρήκαν ιερή εικόνα της Παναγίας και κατόπιν σε βάθος 70 εκατοστών, αποκαλύφτηκαν επτά σκελετοί που όπως αποδείχτηκε ανήκαν σε γυναίκες. Συγχρόνως, παρουσιάστηκε και πέτρινη πλάκα η οποία αφού μετακινήθηκε αποκάλυψε ανδρικό σκελετό ο οποίος μαρτυρούσε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε υποστεί στραγγαλισμό ενώ ευωδία αναδυόταν εκ του τάφου.

• Αγία Ειρήνη 

Η Αγία αυτή μαρτύρησε τον ίδιο καιρό και στον ίδιο τόπο, που μαρτύρησαν ο Άγιος Λεωνίδης και οι μαζί μ’ αυτόν Άγιες Γυναίκες (βλέπε 16 Απριλίου). Η Ειρήνη προσπαθούσε για τον φωτισμό και άλλων γυναικών, αλλά προδόθηκε στον άρχοντα, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Κατόπιν της έκοψαν τη γλώσσα και της έβγαλαν τα δόντια. Αλλά επειδή επέμενε στην πίστη, τελικά την αποκεφάλισαν.

• Άγιος Χριστόφορος ο Οσιομάρτυρας. 

Καταγόταν από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης και κατά κόσμον ονομαζόταν Χριστόδουλος. Όταν ήταν νέος με δόλιο τρόπο εξισλαμίοηκε από ένα εξωμότη Αρμένιο. Συναισθάνθηκε όμως το σφάλμα του, μετανόησε και εξομολογήθηκε. Σε ηλικία 19 χρονών ήλθε στη Μονή Διονυσίου, όπου για τέσσερα χρόνια έζησε με υποταγή και κατάνυξη. Με την ευλογία του γέροντα του Στέφανου, επέστρεψε στην Αδριανούπολη, όπου μπροστά στον κριτή αποκήρυξε τον Μωαμεθανισμό και ομολόγησε με θάρρος τη Χριστιανική του πίστη. Έτσι στις 16 Απριλίου 1818, ήμερα Τρίτη Διακαινησίμου και ώρα 8.00 αποκεφαλίστηκε ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη».

• Άγιοι Αγάθων, Ευτυχία, Κασία και Φιλίππα οι Ομολογητές. 

Οι Άγιοι Ομολογητές Αγάθων, Ευτυχία, Κασία και Φιλίππα έζησαν επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Συνελήφθησαν, το 304 μ.Χ., στη Θεσσαλονίκη και ομολόγησαν τον Χριστό ενώπιον του διοικητού Δουλκιτίου και του επάρχου Κασσάνδρου. Οι Άγιοι λόγω του νεαρού της ηλικίας τους δεν καταδικάσθηκαν σε θάνατο αλλά σε εγκλεισμό στο δεσμωτήριο.

• Οσία Θεοδώρα η πριγκίπισσα. 

Η Οσία Θεοδώρα, κατά κόσμο Βάσσα ή Βασίλισσα, ήταν πριγκίπισσα του Νίζνιυ, Νόβγκοροντ, που ανήκε στην περιοχή του προγκιπάτου της Σουζδαλίας. Από αγάπη προς τον Θεό έγινε μοναχή και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1347.

• Άγιος Ιωάννης ο διά Χριστόν σαλός

Ο Άγιος Ιωάννης του Βερχοτούρε έζησε στη Ρωσία μεταξύ του 17ου και 18ου αιώνα μ.Χ. Ασκήτεψε θεοφιλώς στη μονή του Αγίου Νικολάου στην περιοχή του Βερχοτούρε και κοιμήθηκε με ειρήνη.

• Άγιος Αμβρόσιος ο Ομολογητής Πατριάρχης Γεωργίας 

Ο Άγιος Αμβρόσιος γεννήθηκε στη Γεωργία και αγωνίσθηκε, ως Καθολικός Πατριάρχης της Εκκλησίας της Ιβηρίας, για την Ορθόδοξη πίστη. Γι’ αυτό και δικαίως ονομάσθηκε Ομολογητής. Κοιμήθηκε το έτος 1927 μ.Χ.

• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γεθσημανή εν Ρωσία 

Η ιερά εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγήτριας, αποτελεί αντίγραφο της εκόνας της Παναγίας του Τσέρνιγκωφ, η οποία αγιογραφήθηκε το έτος 1685 μ.Χ. από τον Γρηγόριο Ντουμπένσυ, που αργότερα έγινε μοναχός με το όνομα Γεννάδιος. Έγινε ονομαστή το έτος 1869 μ.Χ., όταν βρισκόταν στη σκήτη Γεθσημανή της Λαύρας της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Σεργίου στη Μόσχα. Ένα από τα θαύματα της ιερής εικόνας είναι η θεραπεία ενός παραλυτικού από την περιοχή Τόλγκα, μετά από την ολόθερμη ικεσία του προς την Θεοτόκο. Η εικόνα εορτάζει και την 1η Σεπτεμβρίου.

• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Ταμπώφ εν Ρωσία 

Η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου φυλάσσεται στον κοιμητηριακό ναό του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου του Ταμπώφ. Η Παναγία εμφανίσθηκε το έτος 1692 μ.Χ. και θεράπευσε έναν ασθενή που επικαλέσθηκε την χάρη της.