20 Φεβρουαρίου γιορτάζουν…

 

• Άγιος Λέων ο Θαυματουργός Επίσκοπος Κατάνης
• Άγιος Αγάθων Πάπας Ρώμης
• Όσιος Βησσαρίων
• Άγιος Σαδώκ ο Ιερομάρτυρας και οι μαζί μ’ αυτόν Εκατόν εικοσιοκτώ μάρτυρες
• Όσιος Κινδέος Επίσκοπος Πισιδίας
• Όσιος Πλωτίνος
• Άγιος Ανιανός
• Άγιοι Δίδυμος, Νεμέσιος και Ποτάμιος
• Άγιος Ευτρόπιος
• Οσία Μιλδρέδη
• Άγιος Μακάριος ο Οσιομάρτυρας και ο συν αυτώ αναιρεθέντες
• Όσιος Αγάθων ο Θαυματουργός
• Άγιος Κορνήλιος ο Ιερομάρτυρας εκ Ρωσίας

***********************************************************************************

• Άγιος Λέων ο Θαυματουργός Επίσκοπος Κατάνης

Ο Άγιος Λέων εγεννήθηκε στη Ραβέννα της Ιταλίας από γονείς ευλαβείς και ευγενείς . Αφού εσπούδασε, εχειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη Ραβέννα και αργότερα εξελέγη για την καθαρότητα και πνευματικότητα του βίου αυτού Επίσκοπος Κατάνης της Σικελίας. Έγινε προστάτης των ορφανών και των χηρών, εδίδασκε και ενουθετούσε το ποίμνιό του και έκτισε το ναό της Αγίας Μάρτυρος Λουκίας (βλέπε 13 Δεκεμβρίου). Ο Άγιος διακρίθηκε, επίσης, για τους αγώνες του κατά των αιρετικών, τους οποίους ενίκησε και εντρόπιασε όχι μόνο με λόγια αλλά και με κείμενα. Ο Άγιος Θεός τον επροίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Και τον μάγο Ηλιόδωρο που είχε πλανέψει πολλούς με μαγείες, μετά από προσευχή τον κατέκαψε με φωτιά, επειδή εκαυχόταν ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα και ότι δεν εφοβόταν την φωτιά. Βλέποντας οι πιστοί το θαύμα αυτό κατεπλάγησαν . Αμέσως το περιστατικό αυτό διαδόθηκε στη Βασιλεύουσα. Για το λόγο αυτό ο Άγιος προσκλήθηκε από τους βασιλείς Λέοντα Δ΄ (775 – 780 μ.Χ.) και Κωνσταντίνο ΣΤ΄ (780 – 798 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη, όπου αξιώθηκε πολλών τιμών.Ο Άγιος Λέων εκοιμήθηκε με ειρήνη το 785 μ.Χ. και το σεπτό λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό της Αγίας Λουκίας.Σημείωση: Ο Άγιος Νικόδημος αναφέρει ότι ο Όσιος Λέων έζησε στην εποχή του Λέοντος του Σοφού (886 – 912 μ.Χ.).

Ἀπολυτίκιον(Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἱερέων ἀκρότης, εὐσεβείας διδάσκαλος καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, ἱεράρχα πανόλβιε· ἠθῶν γὰρ οὐρανίων τῷ φωτί, τοῦ Πνεύματος πλουτήσας τὴν ἰσχύν, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας καὶ τὰς ψυχάς, Λέων, τῶν προσιόντων σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι, δόξα, τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Λέων, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τήν ἐν πρεσβείαις.
Τόν ἀπό βρέφους Κυρίῳ ἀνατεθέντα, καί ἐκ σπαργάνων τήν χάριν ἀνειληφότα, πάντες τοῖς ᾄσμασι στεφανώσωμεν, Λέοντα τόν φωστῆρα τῆς Ἐκκλησίας καί πρόμαχον· αὐτῆς γάρ ὑπάρχει τὸ στήριγμα.

Κάθισμα
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Μέγας ἥλιος τῇ οἰκουμένῃ, ἀνατέταλκας τῶν ἀρετῶν σου, ἀναλάμψει καὶ θαυμάτων λαμπρότητι, φωταγωγήσας Πιστῶν τὰ συστήματα, καὶ ἀφανίσας παθῶν ἀμαυρότητα· Λέον Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν, τὸ μέγα ἔλεος.

Ὁ Οἶκος
Τράνωσόν μου τὴν γλῶσσαν Χριστέ μου, καὶ παράσχου μοι λόγον, ὁ τῶν λόγων δοτήρ, καὶ παροχεὺς τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἵνα ἰσχύσω ἐγκωμιάσαι τοῦ σοφοῦ Ἱεράρχου τόν βίον ὅλον, ὃν ἐν τῇ γῇ διαπύρῳ ἀγάπῃ ἐτέλεσε, καὶ εἴληφεν οὐρανόθεν τῶν ἀπείρων θαυμάτων τὸ πέλαγος, καὶ τῶν δογμάτων τὴν δύναμιν, δι’ ὧν τὴν Ἐκκλησίαν κατηύγασεν· αὐτῆς γὰρ ὑπάρχει τὸ στήριγμα.

• Άγιος Αγάθων Πάπας Ρώμης

O Άγιος Αγάθων καταγόταν από το Παλέρμο της Σικελίας και από μικρή ηλικία ποτίστηκε με τα νάματα της ευσέβειας. Υπήρξε ο 79ος πάπας της Ρώμης. Πάπας έγινε το 678 μ.Χ. και έλαβε ενεργό μέρος στην ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδο αποστέλλοντας τρεις αντιπροσώπους, τους πρεσβύτερους Θεόδωρο και Σέργιο, και τον διάκονο Ιωάννη. Η Σύνοδος αυτή, συνήλθε το έτος 680 μ.Χ. στη Κωνσταντινούπολη για να καταδικάσει την αίρεση των Μονοφυσιτών. Οι δε αποφάσεις της, στηρίχθηκαν και στη θερμότητα που αντιμετώπισε το θέμα, ο πάπας Αγάθων, ο οποίος αναθεμάτισε όλους όσους στο παρελθόν έδειξαν μονοφυσιτικό φρόνημα, μεταξύ αυτών και τον προκάτοχό του πάπα Ονούφριο τον Α’ (625 – 638 μ.Χ.). Έτσι στον Αγάθωνα χρεωστάμε ένα από τα αποτελεσματικότερα βέλη κατά της αξίωσης περί αλάθητου των Πάπων. Εκοιμήθη οσιακά το 682 μ.Χ.

• Όσιος Βησσαρίων

Ο Όσιος Βησσαρίων γεννήθηκε στην Αίγυπτο, στην πόλη Μισήρι και έζησε περί τα τέλη του 4ου και αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. Διήλθε το βίο του στην έρημο της Αιγύπτου ως ασκητής. Ποτέ δεν απέκτησε ένα ένδυμα. Επί σαράντα ημέρες και νύχτες στάθηκε ακλόνητος σε ακανθώδες θάμνους, σαν στύλος, για να υπερνικήσει τον ύπνο, έχοντας τα χέρια και το βλέμμα στραμμένα προς τον ουρανό, την δε ψυχή του ενωμένη με τον Θεό. Ο Θεός τον τίμησε με την χάρη και ευλογία του, αφού επιτέλεσε μεγάλα θαύματα. Τα Συναξάρια περιέχουν πολλά θαύματα του Αγίου. Έτσι αναφέρεται ότι έστησε τον ήλιο και ότι διερχόταν τους ποταμούς χωρίς να βρέχεται, όπως ο Ελισσαίος διέβη τον Ιορδάνη και όπως ο Προφήτης Ηλίας κατεβίβασε βροχή και πότισε την διψασμένη και άνυδρη γη. Ο Άγιος Βησσαρίων, αφού έφθασε σε βαθύ γήρας, κοιμήθηκε με ειρήνη.

• Άγιος Σαδώκ ο Ιερομάρτυρας και οι μαζί μ’ αυτόν Εκατόν εικοσιοκτώ μάρτυρες

Για τον Άγιο Σαδώκ τον Ιερομάρτυρα και τους Εκατόν εικοσιοκτώ μάρτυρες βλέπε στις 19 Οκτωβρίου όπου επαναλαμβάνεται η μνήμη τους σαν Άγιος Σαδώθ ο επίσκοπος και οι Εκατόν είκοσι Μάρτυρες από την Περσία.

• Όσιος Κινδέος Επίσκοπος Πισιδίας

Ο Όσιος Κινδέος ή Κινδαίος ήταν Επίσκοπος Πισιδίας και κοιμήθηκε με ειρήνη. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

• Όσιος Πλωτίνος

Ο Όσιος Πλωτίνος κοιμήθηκε με ειρήνη. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.
Άγιος Ανιανός

• Άγιοι Δίδυμος, Νεμέσιος και Ποτάμιος

Οι Άγιοι Δίδυμος, Νεμέσιος και Ποτάμιος είναι τοπικοί Άγιοι της Κύπρου, που η μνήμη τους αναγράφεται στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο. Απαριθμούνται από τον Κυπριανό, μεταξύ των μαρτύρων της Κυπριακής Εκκλησίας και από τον Delehaye μεταξύ της Αλεξανδρινής Εκκλησίας.

• Άγιος Ευτρόπιος 

Η μνήμη του Αγίου Ευτρόπιου αναφέρεται μόνο από τον Συναξαριστή Delehaye. Ίσως είναι το ίδιο πρόσωπο μ’ αυτό της 3ης Μαρτίου, που γιορτάζει μαζί με τους Αγίους Κλεόνικο και Βασιλίσκο.

• Οσία Μιλδρέδη

Η Οσία Μιλδρέδη (Mildred) ήταν θυγατέρα του βασιλέως Μέρεγουολ και της Ερμενμπούργκας, πριγκίπισσας του Κέντ. Ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας και εκάρη μοναχή στη μονή του Μίνστερ, όπου διετέλεσε και ηγουμένη, εγκατασταθείσα υπό του Θεοδώρου, Αρχιεπισκόπου Καντουαρίας, του εκ Ταρσού της Κιλικίας (βλέπε 19 Σεπτεμβρίου). Η Οσία διακρίθηκε για την πραότητα του χαρακτήρος της και τη φιλανθρωπική της δράση. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 700 μ.Χ.

• Άγιος Μακάριος ο Οσιομάρτυρας και ο συν αυτώ αναιρεθέντες

Ο Άγιος Μακάριος ήταν ηγούμενος στη μονή Βάλαμο και ανηρέθη μαζί με 34 δόκιμους μοναχούς της μονής από τους Λατίνους το έτος 1578 μ.Χ.

• Όσιος Αγάθων ο Θαυματουργός

Ο Όσιος Αγάθων έζησε στη Ρωσία κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη Μονή της Μεγάλης Λαύρας του Κιέβου. Ο Θεός τον αξίωσε του προφητικού χαρίσματος και του έδωσε τη δύναμη αν θαυματουργεί. Ο Όσιος Αγάθων κοιμήθηκε με ειρήνη και η εκκλησιαστική κανονική πράξη της ανακηρύξεώς του σε Άγιο έγινε από τον Άγιο Πέτρο Μογίλα, Μητροπολίτη Ρωσίας (κοιμήθηκε 1 Ιανουαρίου 1647 μ.Χ.), το έτος 1643 μ.Χ.

• Άγιος Κορνήλιος ο Ιερομάρτυρας εκ Ρωσίας

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κορνήλιος γεννήθηκε το έτος 1501 μ.Χ. στη Ρωσία από εύπορη και ευγενή οικογένεια. Έλαβε την εκπαίδευσή τους κοντά σε ένα γέροντα μοναχό στη μονή Μιρόζ του Πσκωφ, στην οποία τον απέστειλαν οι ευσεβείς γονείς του.

Μετά το πέρας των σπουδών του αποφάσισε να ακολουθήσει την οδό της μοναχικής πολιτείας και να γίνει μοναχός. Την απόφασή του αυτή πραγματοποίησε, με τη Χάρη του Θεού, όταν επισκέφθηκε την Μονή των Σπηλαίων του Πσκωφ και εντυπωσιάσθηκε από την κατανυκτικότητα των ιερών Ακολουθιών και το κάλλος της φύσεως.

Σε ηλικία 28 ετών εξελέγη ηγούμενος της μονής και μερίμνησε για την κατά Θεό προκοπή και αύξηση αυτής. Επί των ημερών του ο αριθμός των μοναχών αυξήθηκε από δεκαπέντε σε διακόσιους.

Παράλληλα ο Όσιος φρόντισε για την ανακαίνιση της μονής και την ανέγερση ναών εντός αυτής και καλλιέργησε το φιλανθρωπικό έργο της μονής στους λαούς των Αιστιών και των Σαετίων, που ζούσαν στην περιοχή. Διάδωσε την Ορθοδοξία, έκτισε ναούς, πανδοχεία, ορφανοτροφεία και οικοτροφεία για τους ασθενείς και τους πτωχούς. Κατά την διάρκεια φοβερού λοιμού στην περιοχή του Πσκωφ ο Όσιος Κορνήλιος, μιμούμενος τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, συμπαραστεκόταν στους ασθενείς φροντίζοντάς τους, τους Κοινωνούσε και έψαλλε την Εξόδιο Ακολουθία σε εκείνους που απέθνησκαν. Κατέγραφε μάλιστα τα ονόματα τον κεκοιμημένων σε ένα βιβλίο, που το αποκαλούσε «πρυμναία βίβλο» από τον συμβολισμό της πρύμνης του πλοίου, και τα μνημόνευε στις προσευχές του, αφού το βιβλίο αυτό για τον Όσιο σήμαινε τη μνήμη των κεκοιμημένων.

Κατά τον Λιβονικό πόλεμο ο Όσιος κήρυττε τον Χριστιανισμό στις κατεχόμενες πόλεις, ανήγειρε ναούς και βοηθούσε γενναιόδωρα τους Αιστίους και Λιβονούς, οι οποίοι χειμάζονταν από τον πόλεμο. Μέσα στη μονή περιποιόταν με αυταπάρνηση τους τραυματίες και ακρωτηριασμένους, ενταφίαζε τους νεκρούς στα σπήλαια και χάραζε τα ονόματά τους στο Συνοδικό της μονής υπέρ της αιωνίας μνήμης αυτών.

Ακόμη και στις πολεμικές επιχειρήσεις ο Όσιος δεν δίστασε να συμπαρασταθεί στους πολεμιστές. Το έτος 1570 μ.Χ., ευλόγησε τα Ρώσικα στρατεύματα που πολιορκούσαν την πόλη του Θελίν και την ίδια μέρα οι πολιορκημένοι Γερμανοί παρέδωσαν πράγματι οικιοθελώς την πόλη.

Επιπλέον, σε καιρό ειρήνης, ο Όσιος Κορνήλιος ασχολήθηκε με την συγγραφή και τη συλλογή βιβλίων για την βιβλιοθήκη της μονής.

Η μονή των Σπηλαίων αναδείχθηκε φάρος της Ορθοδοξίας για το Ρωσικό λαό και προμαχώνας εναντίων των εξωτερικών εχθρών της Ρωσίας. Όμως ο Όσιος έπεσε θύμα των εσωτερικών ταραχών που ξέσπασαν στη χώρα και αποκεφαλίσθηκε από τον τσάρο Ιβάν τον Τρομερό το έτος 1570 μ.Χ., σε ηλικία 69 ετών, όπως μας πληροφορεί το Χρονικό που συνέταξε ο ιεροδιάκονος Πιτιρίμ.

Ο τσάρος αμέσως αναγνώρισε ότι ο Όσιος έπεσε θύμα διαβολής και συκοφαντιών και αφού μετανόησε μετέφερε ο ίδιος το ιερό λείψανο του Οσίου Κορνηλίου στη μονή. Ο δρόμος τον οποίο διήνυσε ο τσάρος φέροντας στα χέρια του το ματωμένο λείψανο του Οσίου ονομάσθηκε «οδός του αίματος». Το ιερό σκήνωμα ενταφιάσθηκε στη μονή των Σπηλαίων, όπου και παρέμεινε άφθορο επί 120 χρόνια. Το έτος 1690 μ.Χ. ανεκομίσθη από τον Μητροπολίτη Πσκωφ και Ιζμπόρσκ Μάρκελλο στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Νέα ανακομιδή των ιερών λειψάνων έγινε κατά τα έτη 1872 μ.Χ. και 1892 μ.Χ., οπότε και τα εναπέθεσαν εντός νέων θηκών.

Πηγή: saint.gr/