7 Φεβρουαρίου γιορτάζουν…

 

• Όσιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου
• Όσιος Λουκάς ὁ ἐν Στειρίῳ ὄρει ἄσκησας
• Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας εξ Αλικιανού της Κυδωνίας Κρήτης
• Άγιοι Χίλιοι Τρεις Μάρτυρες που μαρτύρησαν στη Νικομήδεια
• Άγιοι έξι Μάρτυρες καταγόμενοι από τη Φρυγία
• Άγιος Απρίων Επίσκοπος Κύπρου
• Όσιος Πέτρος «ὁ ἐν Μονεβάτοις ἀγωνισάμενος»
• Άγιος Θεόπεμπτος και η συνοδεία του
• Άγιος Αγαθάγγελος ο Μάρτυρας
• Άγιος Αύδατος ο Μάρτυρας
• Όσιος Σαραπίων

***********************************************************************************

• Όσιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου.

Ο όσιος Παρθένιος καταγόταν από κάποια κωμόπολη της Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του Μ. Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.). Ήταν υιός του διακόνου της Εκκλησίας της Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, από τον οποίο εδιδάχθηκε την ορθόδοξη πίστη. Ο Άγιος από την παιδική του ηλικία προέκοπτε στην αρετή και την ευσέβεια. Ο τρόπος με τον οποίο ο Κύριος αλίευσε τους αποστόλους, που ήσαν ψαράδες, τον έκανε να αγαπήσει την αλιεία. Κα όταν έριχνε τα δίχτυα του στην Απολλωνιάδα λίμνη και τα ανέσυρε γεμάτα ψάρια, αισθανόταν ότι εργαζόταν σε ένα από τα πλοιάρια του Αποστόλου Πέτρου ή του Ιωάννου. 

Τα χρήματα που εισέπραττε από την πώληση των ψαριών δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα εμοίραζε στους πτωχούς από αγάπη προς αυτούς. Γι αυτό κι όταν τον ευχαριστούσαν έλεγε: « Διατί με ευχαριστείτε; Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση. Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί. Τι δε απλούστερο και φυσικότερο από το να βοηθά αδελφός τους αδελφούς;» Για την ενάρετη αυτού παρουσία ο Επίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος (ή Φιλητός) τον εχειροτόνησε πρεσβύτερο. Αργότερα ο Επίσκοπος Κυζίκου Αχίλλιος (ή Ασχόλιος) τον εχειροτόνησε Επίσκοπο Λαμψάκου. 

Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας, για να μπορέσει να εκδιώκει τους δαίμονες από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Γι αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του καρκίνου. Ο Άγιος ήταν ο πράος, ο υπομονετικός, ο φιλόξενος, ο μακρόθυμος, ο άγγελος της ομόνοιας, ο ενθαρρύνων τους μετανοούντες, ο πρόθυμος για το ποίμνιό του. Ο Όσιος Παρθένιος εκοιμήθηκε εν ειρήνη. Τμήμα της τιμίας κάρας αυτού φυλάσσεται στην ιερά μονή Μακρυμάλλη, της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος. 

ἈπολυτίκιονἮχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.Tῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος, ποιμὴν Λαμψάκου ὀφθείς, τὴν θείαν ἐνέργειαν παρὰ Θεοῦ δαψιλῶς θαυμάτων ἐπλούτησας, δαίμονας ἀπελαύνειν, ἀσθενοῦντας ἰᾶσθαι, νόσους ἀποδιώκειν καὶ πληρῶν τὰς αἰτήσεις, Παρθένιε ἱεράρχα, τῶν προσιόντων σοι.

• Όσιος Λουκάς ὁ ἐν Στειρίῳ ὄρει ἄσκησας

Ο Όσιος Λουκάς γεννήθηκε το καλοκαίρι του 896 μ.Χ. από τον Στέφανο και την Ευφροσύνη. Καταγόταν από την Αίγινα, αλλά η οικογένεια του μετακόμισε στη Φωκίδα. Εκεί αγόρασαν χωράφια και έβοσκαν ζώα. Και το παιδάκι τους, αφού φοίτησε στο σχολείο, βοήθησε και αυτό στη φύλαξη των ζώων τους. Ο μικρός Λουκάς, ενώ έβοσκε τα ζώα, συγχρόνως εντρυφούσε και σε κάποιο θρησκευτικό βιβλίο. Από τότε καρδιά συμπονετική και ευεργετική ο Λουκάς, όταν περνούσαν από τη βοσκή του παιδάκια φτωχά και του ζητούσαν λίγο ψωμί, εκείνος τους έδινε και το προσφάγι του. Όταν πέθανε ο πατέρας του, συγκινητικότατη ήταν η φροντίδα του για την παρηγοριά της μητέρας του. Όταν δε πέθανε και αύτη, τότε μοίρασε όλα τα υπάρχοντα τους στους φτωχούς και έστησε μια καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού κοντά στη θάλασσα. Όταν όμως εισέβαλαν οι Βούλγαροι στην κεντρική Ελλάδα, ο Λουκάς κατέφυγε στην Πελοπόννησο. Επανήλθε στη Φωκίδα το 927 μ.Χ. και εγκαταστάθηκε οριστικά στο όρος Στείριον (Στείρι) κοντά στην ομώνυμη σημερινή Κοινότητα της επαρχίας Λεβαδείας. Εκεί με άλλους μοναχούς έκτισε Μονή, και η μεγάλη του πνευματικότητα τον έκανε ν’ αποκτήσει φήμη Άγιου σ’ όλη την περιοχή. Πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου του 953 μ.Χ. Το αδιάφθορο Λείψανο του Οσίου Λουκά του Στειριώτη φυγαδεύτηκε στη Δύση μέσω Άρτας και Βοσνίας, λόγω της προελάσεως των Οθωμανών. Τον Αύγουστο του 1463 μ.Χ. έφθασε στη Βενετία, όπου έγινε δεκτό ως Λείψανο του Ευαγγελιστού Λουκά. Η απόδοση του Λειψάνου στον Όσιο Λουκά τον Στειριώτη άρχισε τον 19ο μ.Χ. αιώνα και κορυφώθηκε το 2001 μ.Χ. με την εγγραφή του Αγίου στο Νέο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’. Το 1986 μ.Χ., μετά από ενέργειες του τότε Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Ιερωνύμου, η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επέστρεψε το Λείψανο στην Εκκλησία της Ελλάδος και κατατέθηκε στη Μονή του. Πάντως το πρόβλημα της γνησιότητας του Λειψάνου του Οσίου Λουκά παραμένει εφ’ όσον το λείψανο που επιστράφηκε φέρει Κάρα και στη Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους φυλάσσεται Κάρα που αποδίδεται στον ίδιο Άγιο. 

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.Τῆς Ἑλλάδος τὸ κλέος, καὶ Ὁσίων τὸ καύχημα, καὶ τὸν τοῦ Στειρείου φωστῆρα, καὶ οἰκήτορα ὅσιον, τιμήσωμεν ᾀσμάτων ἐν ὠδαίς, Λουκᾶν τὸν θεοφόρον εὐσεθῶς, τῷ Χριστῷ γὰρ οἰκειούται διαπαντός, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.

• Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας εξ Αλικιανού της Κυδωνίας Κρήτης.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1846 μ.Χ. στο χωριό Αλικιανό της επαρχίας Κυδωνίας της Κρήτης. Ο πατέρας του, που ήταν ιερεύς, ονομαζόταν Νικόλαος Διβόλης (ή Δεβόλης) και η μητέρα του Αικατερίνη. Κατά την επανάσταση του έτους 1866 μ.Χ. στην Κρήτη, ο Άγιος συνελήφθη από τους Τούρκους μαζί με άλλους επαναστάτες και πιεζόταν με κάθε τρόπο να αλλαξοπιστήσει, για να σώσει την ζωή του. Παρ’ όλες τις απειλές και τα βασανιστήρια ο Μάρτυρας ομολόγησε με πνευματική ανδρεία τον Χριστό. Έτσι, δέχθηκε το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού απέκοψαν την τιμία αυτού κεφαλή, το έτος 1867 μ.Χ. Ακολουθία του Άγιου αυτού, έγραψε ο υμνογράφος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

• Άγιοι Χίλιοι Τρεις Μάρτυρες που μαρτύρησαν στη Νικομήδεια.

Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες ανήκαν στην υπηρεσία των τεσσάρων εκείνων προτικτόρων και Ρωμαίων αξιωματούχων, οι οποίοι, ύστερα από εντολή του αυτοκράτορα, συνέλαβαν τον Άγιο Ιερομάρτυρα Πέτρο, Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας και απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού (τιμάται 24 Νοεμβρίου). Όταν οι κύριοι αυτών, μετά το μαρτυρικό θάνατο του Ιερομάρτυρα Πέτρου, έγιναν Χριστιανοί και μαρτύρησαν, τότε και αυτοί μετανόησαν και πίστεψαν στον Χριστό μαζί με τα μέλη των οικογενειών τους. Έτσι, προσήλθαν στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, που βρισκόταν στη Νικομήδεια και ομολόγησαν τον Χριστό. Ο αυτοκράτορας έδωσε την εντολή στους στρατιώτες να τους εκτελέσουν διά ξίφους. Μέχρι τον θάνατό τους οι Μάρτυρες παρέμειναν άφοβοι και χαρούμενοι και έτσι κέρδισαν με το αίμα τους, τους αμαράντινους στεφάνους της αιώνιας ζωής.

• Άγιοι έξι Μάρτυρες καταγόμενοι από τη Φρυγία
• Άγιος Απρίων Επίσκοπος Κύπρου
• Όσιος Πέτρος «ὁ ἐν Μονεβάτοις ἀγωνισάμενος»
• Άγιος Θεόπεμπτος και η συνοδεία του
• Άγιος Αγαθάγγελος ο Μάρτυρας
• Άγιος Αύδατος ο Μάρτυρας
• Όσιος Σαραπίων. 

Ο Άγιος Σαραπίων καταγόταν από την Κύπρο και είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Η μνήμη του αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 ως έξης: «τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σαραπίωνος τῆς Κύπρου». Ίσως να είναι ο ίδιος με τον Άγιο Απρίων (βλέπε ίδια ημέρα) και συγχέεται το όνομα τους.