22 Φεβρουαρίου γιορτάζουν…

 

• Μνήμη των εν τοις Ευγενίου ευρεθέντων Μαρτύρων
• Όσιος Αθανάσιος ο Ομολογητής της Μονής Παυλοπετρίου
• Αγία Ανθούσα και οι δώδεκα υπηρέτες της
• Άγιος Συνετός
• Όσιοι Θαλάσσιος και Λιμναίος
• Όσιος Βαραδάτος
• Άγιος Τελεσφόρος Επίσκοπος Ρώμης
• Άγιος Βλάσιος ο Επίσκοπος
• Άγιος Αρίστων ο θαυματουργός, επίσκοπος Αρσινόης Κύπρου
• Άγιοι Εννέα Μάρτυρες της Κολά εν Γεωργία
• Αγία Θεοκτίστη του Βορονέζ η Νεομάρτυς
• Όσιος Γερμανός του Στολομπέν

***********************************************************************************

• Μνήμη των εν τοις Ευγενίου ευρεθέντων Μαρτύρων

Όταν ο αγιότατος Πατριάρχης Θωμάς (βλέπε 21 Μαρτίου) ήταν στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης (607 – 610 μ.Χ.), βρέθηκαν τα τίμια λείψανα μερικών αγίων μαρτύρων, κρυμμένα κάτω από τη γη. Αμέσως έγινε ή ανακομιδή τους με ευλάβεια και σεβασμό, και με συνοδεία πολύ λάου. Κατά τη διάρκεια της ανακομιδής, πολλές και διάφορες ασθένειες θεραπεύτηκαν. Αφού δε πέρασαν πολλά χρόνια, ο Θεός αποκάλυψε σ’ ένα άνθρωπο κληρικό και καλλιγράφο, το Νικόλαο, ότι στον ίδιο τόπο εκείνο τον καλούμενο Ευγενίου, βρίσκονται κρυμμένα και τα άγια λείψανα των Αποστόλων Ανδρόνικου και Ιουνίας (βλέπε 17 Μαΐου), τους οποίους αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, ως έξης: «Ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν τους συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου, οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἱ καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ» (Ρωμ. ιστ´ 7).

ἈπολυτίκιονἮχος α’.Ὡς ῥόδα νοητὰ καὶ χαρίτων ταμεῖα ἐφάνησαν ἐκ γῆς τὰ σεπτά. Ὕμνων σκηνή, πανένδοξοι μάρτυρες, Ἐκκλησίας ἑδραίωμα διαπνέοντα, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν καὶ παρέχοντα ὀσμὴν ζωῆς τοῖς ἐκ πόθου ὑμᾶς μακαρίζουσι.

• Όσιος Αθανάσιος ο Ομολογητής της Μονής Παυλοπετρίου

Ο Όσιος Αθανάσιος, ο Ομολογητής, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από πλούσιους και ευλαβείς γονείς. Σε νεαρή ηλικία προσήλθε στη μονή Παυλοπετρίου, η οποία βρίσκεται στον κόλπο της Νικομήδειας, μεταξύ των χωρίων Παντειχίου και Τούζλων και εκεί εκάρη μοναχός. Ο Όσιος Αθανάσιος συνδέθηκε διά φιλίας με τον Θεόδωρο τον Στουδίτη (βλέπε 11 Νοεμβρίου) και τον Ιωάννη, ηγούμενο της μονής Καθαρών (βλέπε 27 Απριλίου) και αγωνίσθηκε σκληρά υπέρ της Ορθοδοξίας κατά την περίοδο της εικονομαχίας. Επί αυτοκράτορα Λέοντος του Ισαύρου (813 – 820 μ.Χ.) καταδιώχθηκε και αυτός μαζί με άλλους Ομολογητές της πίστεως υπέρ των αγίων εικόνων και εξορίσθηκε. Ο Όσιος Αθανάσιος αναδείχθηκε πηγή της Ορθοδοξίας και λιμένας της Εκκλησίας και κοιμήθηκε με ειρήνη.

• Αγία Ανθούσα και οι δώδεκα υπηρέτες της

Η Αγία Ανθούσα και οι δώδεκα υπηρέτες της μαρτύρησαν διά ξίφους. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο τους.

• Άγιος Συνετός

Ο Άγιος Μάρτυρας Συνετός τελειώθηκε διά ξίφους. Ίσως να πρόκειται περί του Αγίου Συνετού, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 12 Δεκεμβρίου.

• Όσιοι Θαλάσσιος και Λιμναίος

Οι Όσιοι Θαλάσσιος και Λιμναίος αναφέρονται από τον Θεοδώρητο Κύρου και στο Συναξάριον της Κωνσταντινουπόλεως. Ο Όσιος Θαλάσσιος είχε ασκητήριο επάνω σ’ ένα μικρό βουνό ενός χωρίου της Κύρου που ονομαζόταν Tιλλίμας. Εκεί προσευχόταν, μελετούσε και καλλιεργούσε ένα μικρό, εύφορο αγροτεμάχιο. Επίσης, κατέβαινε στα κοντινά χωριά και δίδασκε το λόγο του Θεού. Ο Λιμναίος, νεώτερος από το Θαλάσσιο, όταν άκουσε γι’ αυτόν, ήλθε κοντά του και πήρε από τον καλό αυτό διδάσκαλο υπόδειγμα γνήσιας και αληθινής μοναχικής ζωής. Μετά την κοίμηση του Οσίου Θαλασσίου κατέφυγε στον Όσιο Μάρωνα (τιμάται 14 Φεβρουαρίου), του οποίου τον βίο μιμήθηκε. Ανέβηκε στην κορυφή του όρους που ήταν κοντά στην πόλη Ταργάλα και περιέφραξε με ξερόλιθους ένα τόπο μέσα στον οποίο διέμενε ασκητικά, άστεγος, επί τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια, εκτεθειμένος στο ψύχος και στον καύσωνα. Ο Άγιος Θεός τον αξίωσε του χαρίσματος της θαυματουργίας. Όμως, η μεγαλύτερη δόξα του Λιμναίου είναι η εργασία που κατέβαλε για τους τυφλούς. Έκτισε κοντά στο κελί του και άλλα κελλιά, που ανέδειξε άσυλα για τυφλούς. Και δεν τους έδινε μόνο στέγη, αλλά και τροφή από τις ελεημοσύνες που του έκαναν ευσεβείς χριστιανοί. Ακόμα, φρόντιζε και για τις ψυχές τους. «Τι σημαίνει, έλεγε, να φροντίζουμε μόνο για τα σώματα των δυστυχών; Περιορίζοντας ως εδώ τη φιλανθρωπία, είναι σαν να την κάνουμε απέναντι σε ζώα. Το σπουδαίο είναι να συμπληρώσουμε το καλό φροντίζοντας και για το φωτισμό του πνεύματος». Έτσι, οι προστατευόμενοι του τυφλοί ήταν ευτυχείς. Διότι, αν και δεν είχαν σωματικά μάτια, έπαιρναν όμως πνευματικά και απολάμβαναν το φως το αληθινό του Χριστού. Άλλωστε, Αυτός «ἢν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ευαγγέλιο Ιωάννου, α’ 9). Δηλαδή ο Κύριος ήταν πάντοτε το τέλειο φως, που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Ο όσιος Λιμναίος πέθανε θρηνούμενος από τα τυφλά τέκνα του, που αποτέλεσαν τη μεγάλη μέριμνα και στοργή της ζωής του.

• Όσιος Βαραδάτος

Ο Όσιος Βαραδάτος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και σε νεαρή ηλικία, επέλεξε την ερημική ζωή. Έτσι, όταν ο Πατριάρχης Αντιοχείας Θεόδοτος (418 – 427 μ.Χ.), πληροφορήθηκε για τις σπάνιες αρετές του Βαραδάτη, φρόντισε να τον αποσπάσει από την ασκητική ζωή του για να τον χρησιμοποιήσει στο πολύπλευρο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας. Πράγματι, ο Όσιος δέχθηκε την πρόταση και σε περιόδους νηστείας περιόδευσε στις πόλεις και με την Άγια ζωή του ενέπνευσε το σεβασμό στο δημιουργό Θεό και τις εντολές του, ως επίσης ενέπνευσε υπομονή στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής. Έτσι οσιακά εκοιμήθη σε μία από τις περιοδείες του.

• Άγιος Τελεσφόρος Επίσκοπος Ρώμης

Ο Άγιος Τελεσφόρος καταγόταν από την Ελλάδα και ήλθε στη Ρώμη κατά τις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. Εξελέγη Επίσκοπος Ρώμης το 125 μ.Χ., διαδεχθείς τον Επίσκοπο Σίξτο Α’. Ως Επίσκοπος Ρώμης καταπολέμησε τις ποικίλες αιρέσεις των Γνωστικών και εισήγαγε πολλές λειτουργικές διατάξεις της Εκκλησίας της Ανατολής στη Δύση. Ο Άγιος Τελεσφόρος μαρτύρησε το έτος 136 μ.Χ.

• Άγιος Βλάσιος ο Επίσκοπος

Ο Άγιος Βλάσιος ήταν Επίσκοπος και κοιμήθηκε με ειρήνη. Μερικοί τον θεωρούν Επίσκοπο Ρώμης (όπως ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης), αλλά δεν υπάρχει σχετική αναφορά στους επισκοπικούς καταλόγους περί της αρχιερατείας αυτού στη Ρώμη.

• Άγιος Αρίστων ο θαυματουργός, επίσκοπος Αρσινόης Κύπρου

Ο Άγιος Αρίστων έζησε στην Κύπρο κατά τα τέλη του 4ου και αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. Κατά την εποχή εκείνη στην επαρχία της Πάφου υπήρχαν δύο Επίσκοποι. Ένας στην περιοχή της Πάφου με έδρα τη Νέα Πάφο και άλλος στην περιοχή της Αρσινόης με έδρα την Αρσινόη, εκεί που βρίσκεται η πόλη Χρυσοχούς. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος (βλέπε 12 Απριλιου), ο Άγιος Αρίστων είναι ο δεύτερος κατά σειράν Επίσκοπος Αρσινόης. Πρώτος αναφέρεται κάποιος Νικόλαος. Ακολουθεί αυτός και ύστερα οι Άγιοι Νίκων και Αρκάδιος (βλέπε 29 Αυγούστου). Και οι τρεις αυτοί Άγιοι, Αρίστων, Νίκων και Αρκάδιος, θεωρούνται κατά τον Όσιο Νεόφυτο ισάξιοι των τριών μεγάλων Πατέρων και Ιεραρχών της Εκκλησίας μας, του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ο Άγιος Αρίστων καταγόταν από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι εφρόντισαν για την κατά Θεόν παιδεία και ανατροφή του υιού τους. Η αρετή και η κατά Χριστόν πολιτεία ήταν ο σκοπός της ζωής του Αγίου Αρίστωνος. Η ολοκληρωτική αυτοπαράδοσή του στον Κύριο τον εβοήθησε να αποκτήσει την αρετή της πραότητος και την βασιλίδα των αρετών, την ταπείνωση, και από αυτή την αγιότητα. Με έργα και λόγια έγινε φλογερός διδάσκαλος της ευσέβειας και της ορθοδόξου πίστεως, προστάτης των ορφανών, παρήγορος άγγελος των πτωχών και ασθενούντων, πατέρας στοργικός για όλους. Ο λόγος της Παλαιάς Διαθήκης «ὅσῳ μέγας εἶ, τοσούτῳ ταπεινοῦ σεαυτόν, καί ἔναντι Κυρίου εὑρήσεις χάριν» (Σοφ. Σειράχ 3,18), βρήκε την εφαρμογή του στο πρόσωπο του Αγίου. Ο Άγιος Θεός τον αξίωσε και του χαρίσματος της θαυματουργίας. Η γραφίδα του Οσίου Νεοφύτου γράφει για τον Άγιο Αρίστωνα ότι ήταν «κατά δαιμόνων ἄριστος ἀριστεύς». Ο Άγιος Αρίστων εκοιμήθηκε με ειρήνη.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. 
Τῆς ποίμνης σου ἄριστα ἱεραρχήσας, σοφέ, φωτὶ κατελάμπρυνας ταύτην Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Ἀρίστων μακάριε· ὅθεν καὶ τὴν ψυχήν σου, θεῖοι ἄγγελοι ἦραν, ἶνα τὸ στέφος λαβῆς, ὡς πιστὸς οἰκονόμος, πρεσβεύων ἀκαταπαύστως ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

• Άγιοι Εννέα Μάρτυρες της Κολά εν Γεωργία

Το μαρτύριο των εννέα παιδομαρτύρων έγινε τον 6ο αιώνα μ.Χ.στη Γεωργία. Σε ένα μεγάλο χωριό της νοτιοδυτικής Γεωργίας, στην πεδιάδα Κολά, όπου βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Κύρου, ζούσαν ελάχιστοι Χριστιανοί. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν ακόμη ειδωλολάτρες. Τα παιδιά των Χριστιανών έπαιζαν με τα παιδιά των ειδωλολατρών και μόλις ο ιερεύς κτυπούσε την καμπάνα για τον Εσπερινό, άφηναν το παιχνίδι και έτρεχαν στην Εκκλησία. Τα ακολουθούσαν όμως πάντοτε εννέα από τα παιδιά των ειδωλολατρών: ο Γουαράμ, ο Αταρνέρσε, ο Μπακάρ, ο Βάτσε, ο Μπατζίμι, ο Τάτσι, ο Τζουανσέρι, ο Ραμάζι και ο Παρσμάν. Μα σαν έφθασαν στην πύλη του ναού, οι Χριστιανοί δεν επέτρεπαν σε αυτά να εισέλθουν στο ναό. Αυτό έγινε αρκετές φορές. Τα παιδιά επέμεναν και αποφάσισαν να βαπτισθούν Χριστιανοί. Ο ιερεύς του χωριού, ένας σεβάσμιος και άγιος λευΐτης, τα κατήχησε και τα δίδαξε τις ευαγγελικές εντολές. Δεν τολμούσε όμως να τα βαπτίσει την ημέρα, διότι φοβόταν τους ειδωλολάτρες. Μια νύχτα, λοιπόν, τα πήρε μαζί του και τα οδήγησε στον ποταμό. Πολλοί Χριστιανοί τον ακολούθησαν. Την εποχή εκείνη το ποτάμι ήταν παγωμένο. Μα μόλις τα παιδιά μπήκαν μέσα, για να βαπτισθούν, το νερό, με τη δύναμη του Θεού, έγινε ζεστό. Το εξαίσιο αυτό θαύμα το ακολούθησε ένα άλλο θαυμαστό γεγονός: Άγγελοι από τον ουρανό κατέβηκαν και να ένδυσαν με λευκούς χιτώνες. Την επόμενη ημέρα οι ειδωλολάτρες γονείς αναζήτησαν τα παιδιά τους. Τα βρήκαν στα σπίτια των Χριστιανών και πληροφορήθηκαν τι είχε συμβεί. Έγιναν έξαλλοι και οργίσθηκαν. Άρχισαν να τα κτυπούν και να προσπαθούν να τα πείσουν να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνα όμως ομολογούσαν με αθωότητα και ανδρεία την πίστη τους στον Κύριο. Έτσι αποφάσισαν να τα φονεύσουν, προς παραδειγματισμό και των υπολοίπων συγχωριανών τους. Με επικεφαλής τον ηγεμόνα πήγαν κοντά στον ποταμό και έσκαψαν ένα βαθύ λάκκο, όπου έριξαν μέσα τους μικρούς Αγίους. Ήσαν όλοι από επτά μέχρι εννέα χρόνων.

• Αγία Θεοκτίστη του Βορονέζ η Νεομάρτυς

Η Αγία Θεοκτίστη (Μιχαήλοβνα) καταγόταν από τη Ρωσία και ήταν διά Χριστόν σαλή. Μαρτύρησε το έτος 1936 μ.Χ.

• Όσιος Γερμανός του Στολομπέν

Ο Όσιος Γερμανός του Στολομπέν γεννήθηκε στη Ρωσία. Έγινε μοναχός και ασκήτεψε στην έρημο του Αγίου Νείλου στην Στολόμπνα. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1614 μ.Χ.