Σήμερα 26 Μαρτίου γιορτάζουν…

https://www.timesnews.gr

• Δ΄ Κυριακή των Νηστειών – Ιωάννου της Κλίμακος 

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας πιθανότατα το 523 μ.Χ. στη Συρία. Ήταν γιος πλούσιας και ευσεβούς οικογένειας. Σε νεαρή ηλικία, παρακολούθησε ανώτερο κύκλο μορφώσεως, ώστε να διακρίνεται ανάμεσα στους συνομήλικούς του. Εκείνος όμως, ενδιαφερόταν περισσότερο για την προσευχή, τις θεολογικές μελέτες, την συγγραφική εργασία και την άσκηση. Πήγε στο Όρος Σινά, κοντά στον φημισμένο αναχωρητή Μαρτύριο, ο οποίος καθοδήγησε πνευματικά τον νεαρό Ιωάννη. Μετά από τέσσερα χρόνια άσκησης, εκάρη μοναχός ενώ η φήμη των αρετών και της σοφίας του είχε ευρύτερα διαδοθεί. Γι’ αυτό πολλοί μοναχοί και λαϊκοί, αλλά και αξιωματούχοι έρχονταν στη Μονή για να ζητήσουν τη συμβουλή του. Είχε και το χάρισμα της θαυματουργίας. Λόγω της διαβίωσής του στην Ιερά Μονή Σινά ονομάζεται και Σιναΐτης. Μετά το θάνατο του ηγούμενου της Μονής και κατόπιν απαιτήσεως των αδελφών δέχθηκε να γίνει Ηγούμενος της ιεράς Μονής Σινά για μερικά χρόνια. Η νοσταλγία, όμως, της ερημικής ζωής, έκανε τον Ιωάννη να αποσυρθεί πάλι στην έρημο και να αφοσιωθεί πάλι στις μελέτες του. Εκοιμήθη εν ειρήνη περί το 606 μ.Χ. και άφησε δύο σπουδαιότατα συγγράμματα, την «Κλίμακα» και τον «Λόγον προς τον Ποιμένα».
Η «Κλίμακα» περιλαμβάνει τριάντα λόγους περί αρετής, όπου ο καθένας λόγος περιλαμβάνει και μια αρετή, ξεκινώντας από τις πιο πρακτικές και ανεβαίνοντας σαν σκαλοπάτια κατέληξε στις θεωρητικά υψηλές. Στη πνευματική ζωή έχουμε βαθμίδες χαμηλές και υψηλές, καταστάσεις κατώτερες και ανώτερες. Γι’ αυτό και το σύγγραμμα ονομάζεται Κλίμακα των αρετών. Στο έργο του αυτό ο συγγραφέας παρουσιάζει συστηματικά τις ιδέες του για την κοινοβιακή κυρίως, αλλά και για την ερημική ζωή, ταξινομώντας αυτές κατά τρόπο που δείχνει πορεία προς την ηθική τελείωση. Είναι γραμμένο σε κομψή ελληνική γλώσσα, καλοδουλεμένη με χάρη και μελωδικότητα. Έχει διαύγεια, γλαφυρότητα, παραστατικότητα και παρουσιάζει πλούτο εκφράσεως, καλαισθησία και ευγένεια. Στη διακόσμηση του λόγου με εικόνες και παρομοιώσεις ο ιερός συγγραφέας είναι απαράμιλλος. Πάσης φύσεως σχήματα λόγου αναδύονται καθώς και ωραίες και επιτυχημένες προσωποποιήσεις. Από την αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής το σύγγραμμά του διαβάζεται σε όλα τα ορθόδοξα μοναστήρια. Επειδή είναι παγκόσμιο κειμήλιο αναλύσεως όλων των παθών και των αρετών, η Εκκλησία τιμά ιδιαίτερα σε αυτή τη πνευματική περίοδο τον συγγραφέα άγιο Ιωάννη της Κλίμακας και το προτείνει για ανάγνωσμα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Μαρτίου και την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Μερικοί λόγοι του, από την Κλίμακα:
1) Η ταπεινοφροσύνη είναι ουράνιος ανεμοστρόβιλος που μπορεί να ανεβάσει την ψυχή από την άβυσσο της αμαρτίας στα ύψη του ουρανού.
2) Μητέρα της πηγής είναι η άβυσσος των υδάτων πηγή δε της διακρίσεως η ταπείνωσις 

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θεῖον κλίμακα, ὑποστηρίξας, τὴν τῶν λόγων σου, μέθοδον πάσι, Μοναστῶν ὑφηγητὴς ἀναδέδειξαι, ἐκ πρακτικῆς Ἰωάννη καθάρσεως, πρὸς θεωρίας ἀνάγων τὴν ἔλαμψιν. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

• Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ 

Το όνομα Γαβριήλ σημαίνει «άνθρωπος του Θεού». Στην Αγία Γραφή, τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον συναντάμε μία φορά στην Παλαιά Διαθήκη και δύο φορές στην Καινή. Στην Παλαιά Διαθήκη, μας τον παρουσιάζει ο Δανιήλ σε μια όραση του (Η’ 16-17), όταν ζητάει απ’ αυτόν την εξήγηση της. Εκεί παρουσιάζεται μπροστά του κάποιος άνθρωπος, που είναι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, και του εξηγεί ότι το κριάρι με τα δύο κέρατα σήμαινε τους βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας, ο δε τριχωτός τράγος, το βασιλιά της Ελλάδας. Στην Καινή Διαθήκη, ο αρχάγγελος Γαβριήλ στέλνεται στο Ζαχαρία (Λουκ. Α’ 11 – 19) και του αναγγέλλει ότι η γυναίκα του Ελισάβετ θα συλλάβει και θα γεννήσει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, επίσης, είναι αυτός που ευαγγελίζεται στην Παρθένο Μαρία την άσπορη σύλληψη και γέννηση του Σωτήρα Χριστού (βλέπε 25 Μαρτίου). 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγε, δυσωποῦμέν σε ἀεί ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς σαῖς δεήσεσι τειχίσῃς ἡμᾶς, σκέπῃ τῶν πτερύγων τῆς ἀῢλου σου δόξης, φρουρῶν ἡμᾶς προσπίπτοντας ἐκτενῶς καί βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχης τῶν ἄνω Δυνάμεων.

• Άγιοι Κοδράτος, Θεοδόσιος, Μανουήλ και άλλοι Τεσσαράκοντα μάρτυρες από την Ανατολή 

Έζησαν όλοι στα χρόνια των διωγμών της Εκκλησίας, από τους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες. Αφού τους συνέλαβαν, τους πίεζαν ν’ αρνηθούν τον Χριστό. Αλλά αυτοί επανέλαβαν πολλές φορές την ομολογία τους και δήλωσαν, ότι ποτέ δεν θα λιποτακτούσαν από τη σημαία του Ευαγγελίου. Απελπισμένος ο δικαστής, διέταξε να διανοίξουν τις πλευρές τους. Όταν και αυτό το βασανιστήριο στάθηκε ανίσχυρο να μεταβάλει την αφοσίωση τους στον Χριστό, διέταξε τον αποκεφαλισμό τους.

• Άγιοι Είκοσι Έξι Μάρτυρες οι εν Γοτθία μαρτυρήσαντες 

Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως των Γότθων Ιουγγουρίχου και του αυτοκράτορα Γρατιανού (375 – 383 μ.Χ.). Ενώ ευρίσκονταν όλοι στην Εκκλησία και έψαλλαν, συνελήφθησαν από τον βασιλέα των Γότθων και ρίχθηκαν ζωντανοί στην πυρά. Τότε συνέβη και το εξής: Κάποιος άνθρωπος Χριστιανός, που έφερνε την προσφορά του στην Εκκλησία, συνελήφθη και αυτός και ρίχθηκε στην φωτιά, αφού πρώτα ομολόγησε τον Χριστό, προσφέροντας έτσι τον ίδιο του τον εαυτό στον Χριστό, αντί άλλης προσφοράς. Τα λείψανα των Μαρτύρων περισυνέλεξε η συμβία άλλου άρχοντα του έθνους των Γότθων, που ήταν Χριστιανή, μαζί με πρεσβυτέρους και λαϊκούς. Και αφού εγκατέλειψε την εξουσία στον υιό της, περιδιαβαίνοντας από τόπο σε τόπο, ήλθε μέχρι την γη των Ρωμαίων μαζί με την θυγατέρα της. στην συνέχεια αναχώρησε για την χώρα της, αφού κληροδότησε στην θυγατέρα της τα ιερά λείψανα. Αυτή, φεύγοντας για την Κύζικο, έδωσε ένα μέρος από τα λείψανα αυτά στην πόλη και ύστερα από λίγο τελειώθηκε ο βίος της. Οι Άγιοι αυτοί είναι: οι δύο Πρεσβύτεροι, Βαθούσης (ή Ααθούσης) και Ουίρκας (ή Ούηρικας) με τους δύο γιους του και τις τρεις θυγατέρες του και Αρπύλας ο μοναχός, οι λαϊκοί, Αβήπας, Αγνάς (ή Αγγιάς), Ρύαξ (ή Ρυΐας), Ηγάθραξ, Ησκόος (ή Ησκόης), Σύλλας, Σίγητζας (ή Σίδητζας), Σουηρίλλας, Σεΐμβλας, Θέρμας (ή Θέρθας). Φίλγας και από τις γυναίκες οι Άννα, Αλλάς, Βάρις (ή Βάρκα), Μωικώ, Μαμύκα, Ουιρκώ (ή Ουηκώ) και Ανιμάις. Το μαρτύριό τους συνέβη μεταξύ των ετών 375 – 383 μ.Χ.

• Όσιος Στέφανος ο Ομολογητής, ηγούμενος Τριγλίας 

Ο Όσιος Στέφανος, έζησε στο χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος του Αρμενίου (813 – 820 μ.Χ.). Από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε με ζέση στην ασκητική ζωή και πολύ γρήγορα διακρίθηκε μεταξύ των αδελφών για την εγκράτειά του, το ήθος του και το υψηλό ασκητικό του φρόνημα. Αργότερα δε, ως ηγούμενος της Μονής Τριγλίας διακρίθηκε όχι μόνο για τα διοικητικά του χαρίσματα και τη δίκαιη συμπεριφορά έναντι των αδελφών του, αλλά και την προσήλωσή του στο μοναχικά ιδεώδη και την πνευματική πρόοδο της Μονής. Όταν ο αυτοκράτορας Λέων ο Ε’, εξέδωσε νέες διαταγές κατά των Αγίων εικόνων αλλά και όσων τις προσκυνούν, ο ηγούμενος Στέφανος εγκατέλειψε το μοναστήρι του και κατέβηκε στη πόλη για να στηρίζει στη πίστη τους διωκόμενους και να ενισχύσει την αντίστασή τους. Γι’ αυτές τις ενέργειες συνελήφθη και υπέστη φυλακίσεις και εξορίες. Ευρισκόμενος στη εξορία άφησε και την τελευταία του πνοή αγωνιζόμενος για τα δίκαια της Εκκλησίας.

• Διήγηση ωφέλιμη Μάλχου μοναχού που αιχμαλωτίστηκε 

Κάποτε, ο Μάλχος, που ήταν μοναχός σε κάποιο μοναστήρι στην Ιβηρία, έκανε παρακοή στον Γέροντα του και ξεκίνησε για την πατρίδα του τη Μαρώνεια της Συρίας, για να παραλάβει την κληρονομιά των πεθαμένων γονιών του. Στο δρόμο τον συνέλαβαν Σαρακηνοί και μαζί με μια γυναίκα τους πούλησαν σ’ έναν Αιθίοπα. Εκεί ο Μάλχος έδειξε άριστο παράδειγμα υπηρέτου. Και ο κύριος του για να τον ανταμείψει, του πρότεινε να παντρευτεί τη συναιχμάλωτό του γυναίκα. Ο Μάλχος του εξήγησε ότι είναι μοναχός και δεν του επιτρέπεται να παντρευτεί. Ο Αιθίοπας όμως τον απείλησε και έτσι ο Μάλχος έκανε εικονικό γάμο με τη γυναίκα αυτή. Κάποια νύχτα, κατόρθωσαν και δραπέτευσαν, αλλά ο Αιθίοπας μαζί μ’ έναν υπηρέτη του τους κυνήγησαν. Αυτοί για να σωθούν μπήκαν σε μια σπηλιά, που ήταν γεμάτη άγρια θηρία. Έκαναν το σημείο του Σταυρού και τα θηρία δεν τους άγγιξαν καθόλου. Μόλις όμως μπήκε στη σπηλιά ο Αιθίοπας με τον υπηρέτη του, για να σφάξουν τον Μάλχο με τη γυναίκα, όρμησε μια λέαινα και τους κατασπάραξε. Τότε ο Μάλχος με τη γυναίκα, ευχαρίστησαν τον Θεό για τη σωτηρία τους. Ύστερα από αυτό, η μεν γυναίκα μπήκε σε γυναικείο μοναστήρι, ο δε Μάλχος γύρισε στο δικό του, συλλογιζόμενος ότι η παρακοή τον οδήγησε σε άσχημες περιπέτειες, και πως ο ασφαλέστερος δρόμος είναι αυτός της υπακοής.

• Όσιος Βασίλειος ο Νέος 

Ο Όσιος Βασίλειος ήταν αδελφός του Οσίου Παύλου του «ἐν τῷ Λάτρῳ» (τιμάται 15 Δεκεμβρίου) και ασκήτεψε στο όρος Λάτρος. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 944 ή 952 μ.Χ.

• Άγιος Γεώργιος από τη Σόφια της Βουλγαρίας 

Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από τη Σόφια της Βουλγαρίας και κάποτε ευρέθη στην Αδριανούπολη της Θράκης. Εκεί επισκέφθηκε κάποιο τούρκο τοξοποιό για να διορθώσει το τόξο του. Όταν κάποια στιγμή ο τούρκος εξύβρισε το Χριστό, ο Γεώργιος αντέδρασε και ομολόγησε τη πίστη του. Τότε οι παριστάμενοι τούρκοι τον συνέλαβαν και αφού τον έδειραν αλύπητα, τον οδήγησαν στον ηγεμόνα. Και εκεί ο Γεώργιος ομολόγησε με θάρρος ότι πιστεύει στο Χριστό. Ακολούθησε μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων και απομόνωσης. Τελικά τη Μεγάλη Τρίτη στις 26 Μαρτίου 1437 μ.Χ., τον έκαψαν ζωντανό σε ηλικία 30 ετών.

• Άγιοι Μοντανός ο Ιερομάρτυρας και Μαξίμη η σύζυγός του 

Οι Άγιοι Μάρτυρες Μοντανός και Μαξίμη, μαρτύρησαν το έτος 304 μ.Χ. επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των Χριστιανών, ο πρεσβύτερος Μοντανός αναχώρησε από το Σιντζινδούνο με προορισμό το Σίρμιον. Εκεί τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του ηγεμόνα της Κάτω Παννονίας Πρόβου. Εκείνος τότε έδωσε εντολή να θυσιάσει ο Άγιος Μοντανός στα είδωλα. Ο ιερεύς, όμως, του Θεού του Υψίστου, του είπε: «Κάνε ότι θέλεις και θα δεις τι υπομονή θα μου χαρίσει ο Κύριος και Θεός μου». Βλέποντας ο ηγεμόνας την σταθερότητα του Μοντανού και της Μαξίμης έδωσε εντολή να ριχθούν στον ποταμό Σαύο. Οι δήμιοι έδεσαν στον λαιμό και των δύο Αγίων από μία πέτρα και ετοιμάζονταν να τους ρίξουν μέσα στο νερό. Τότε ο ιερεύς Μοντανός ζήτησε να του επιτρέψουν να προσευχηθεί για λίγο στον Θεό. Ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και ζήτησε από τον Κύριο και Θεό του να δεχθεί τις ψυχές τους και να προστατεύει τον λαό Του. Έτσι μαρτύρησαν οι μακάριοι δούλοι του Θεού Μοντανός και Μαξίμη. Τα ιερά λείψανά τους τα παρέλαβαν οι Χριστιανοί από τις όχθες του ποταμού και τα ενταφίασαν με τιμή και ευλάβεια.

• Άγιοι Θεόδωρος ο Ιερομάρτυρας, Ειρηναίος ο Διάκονος, Σεραπίων και Αμμώνιος οι αναγνώστες 

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Θεόδωρος μαρτύρησε το έτος 304 μ.Χ. στην Πεντάπολη της Λιβύης μετά του Διακόνου του Ειρηναίου και των αναγνωστών Σεραπίωνος και Αμμωνίου.

• Άγιοι Πέτρος, Μαρκιανός, Ιωάννης, Θέκλα, Κασσιανός οι Μάρτυρες και οι συν αυτών μαρτυρήσαντες 

Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες Μαρτύρησαν στην Ρώμη. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο και το μαρτύριο των Αγίων.

• Άγιος Ευτύχιος ο Μάρτυρας ο υποδιάκονος 

Ο Άγιος Μάρτυς Ευτύχιος ήταν υποδιάκονος στην Εκκλησία των Αλεξανδρέων και υπέρμαχος των δογμάτων της Α’ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου. Ετιμάτο πολύ υπό του Μεγάλου Αθανασίου και μαρτύρησε από τους αιρετικούς Αρειανούς και τον αιρετικό Επίσκοπο Γεώγιο το έτος 356 μ.Χ.

• Άγιος Πούλιος ο Αναγνώστης

• Σύναξη πάντων των εν Ρόδω Αγίων 

«Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν ἐν Ῥόδῳ Ἁγίων, ἤτοι, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων Παύλου (29 Ιουνίου) καὶ Σίλα (30 Ιουλίου)· τῶν Ἱεραρχῶν Εὐφροσύνου, Ἑλλανίκου, Θεοδοσίου καὶ Ἰσιδώρου· τῶν Μαρτύρων Φανουρίου τοῦ νεοφανοῦς (27 Αυγούστου), Κλήμεντος καὶ Ἀγαθαγγέλου (23 Ιανουαρίου)· τῶν Νεομαρτύρων Εὐθυμίου Ἐπισκόπου αὐτῆς γενομένου (9 Αυγούστου), Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (27 Ιουνίου), Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου (14 Νοεμβρίου), Νικήτα τοῦ Νισυρίου (21 Ιουνίου) καὶ Μαλαχία τοῦ Λινδίου (29 Σεπτεμβρίου), καὶ τοῦ Ὁσίου Μελετίου, τοῦ ἐν Ὑψενῇ (12 Φεβρουαρίου).» Η εορτή της ιεράς Συνάξεως πάντων των εν Ρόδω Αγίων θεσπίστηκε και τελέσθηκε για πρώτη φορά στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου το έτος 2009 μ.Χ., όπου και κατ’ έτος τελείται. Την ίδια ημέρα τελείται και τι μνημόσυνο των αοιδίμων Μητροπολιτών Ρόδου, των κεκοιμημένων Ιερέων, Διακόνων και Μοναχών της Ιεράς Μητροπόλεως, των ευεργετών της Ορθοδόξου Κοινότητος Ρόδου και των ευεργετών της Εκκλησίας. 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τοὺς ἐν Ῥόδῳ Ἁγίους, ἐν ᾠδαῖς εὐφημήσωμεν, ὡς τῆς εὐσεβείας κρηπίδας, καὶ φωστῆρας τῆς πίστεως· Χριστῷ γὰρ παρεστῶτες τῷ Θεῷ, πρεσβεύουσιν αὐτῷ ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ παρέχουσι τῆς χάριτος δωρεάς, τοῖς πόθῳ ἀναβοῶσι· Δόξα τῷ θαυμαστώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι᾿ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.

• Νηστεία – Επιτρέπεται το λάδι και ο οίνος