Όσιος Θεοφύλακτος Επίσκοπος Νικομήδειας. Ο Όσιος Θεοφύλακτος καταγόταν από την Ανατολή και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Λέοντος του Δ’ (775 – 780 μ.Χ.). Λόγω της μεγάλης του παιδείας και προς συνέχιση των σπουδών του ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου γρήγορα απέκτησε φήμη σοφού και εδημιούργησε φιλικές σχέσεις με ανώτερους κρατικούς λειτουργούς και αξιωματούχους, καθώς και με τον μετέπειτα Πατριάρχη Ταράσιο, που ήταν τότε πρωτοσκρίτης (Πρώτος των δημοσίων υπηρεσιών της αυτοκρατορίας).
Όταν το έτος 784 μ.Χ. εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Ταράσιος, εις διαδοχήν του Πατριάρχου Παύλου, ο Όσιος Θεοφύλακτος μαζί με τον Μιχαήλ, που αργότερα έγινε επίσκοπος Συνάδων, απεστάλησαν από τον Ταράσιο σε κάποια μονή του Ευξείνου Πόντου. Λίγο αργότερα, πιθανόν περί το έτος 800 μ.Χ., εξελέγη Επίσκοπος Νικομηδείας . Από τη θέση αυτή ο Όσιος Θεοφύλακτος διέπρεψε σε έργα εκκλησιαστικής φιλανθρωπίας και κοινωνικής πρόνοιας. Ανήγειρε ναούς, το μέγα νοσοκομείο των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, γηροκομεία, πτωχοκομεία και εδημιούργησε λογία για τις άπορες χήρες και τα ορφανά. Μάλιστα δε ο ίδιος διακονούσε και περιποιόταν τους πάσχοντες αδελφούς του.
Όταν απέθανε ο Πατριάρχης Ταράσιος, εξελέγη στον πατριαρχικό θρόνο ο Άγιος Νικηφόρος Α’ (806 – 815 μ.Χ.). Στη βασιλεία υπερίσχυσε ο Λέων ο Ε’ ο Αρμένιος (813 – 820 μ.Χ.), ο οποίος εκινήθηκε κατά των αγίων εικόνων. Τότε παρέλαβε ο Άγιος Νικηφόρος τον Όσιο Θεοφύλακτο, τον Άγιο Αιμιλιανό Κυζίκου, τον Άγιο Ευθύμιο Σάρδεων, τον Ευδόξιο Αμορίου, τον Άγιο Μιχαήλ Συνάδων και τον Άγιο Ιωσήφ Θεσσαλονίκης, ανέβηκε στο παλάτι και έλεγξε με αγιογραφικά χωρία τον αυτοκράτορα για τα δυσσεβή διδάγματα και την εικονομαχική του διάθεση. Επειδή ο αυτοκράτορας έμενε αμετάπειστος, ο Όσιος Θεοφύλακτος έλαβε το λόγο και του είπε με παρρησία: «Γνωρίζω ότι καταφρονείς την ενοχή και μακροθυμία του Θεού. Αλλά θα έλθει σε σένα ξαφνικά όλεθρος και η καταστροφή θα είναι όμοια με καταιγίδα».
Ο αυτοκράτορας εξαγριώθηκε και τους κατεδίκασε όλους σε εξορία. Τον μεν Πατριάρχη Νικηφόρο στη Χρυσούπολη, τους άλλους Αρχιερείς σε διαφορετικά μέρη και τον Όσιο Θεοφύλακτο στο Στρόβιλο, όπου επί τριάντα έτη παρέμεινε με καρτερία και εκεί εκοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 840 μ.Χ.
Μετά την κατάπαυση του διωγμού, επί της ευσεβεστάτης βασιλίσσης Θεοδώρας (842 – 857 μ.Χ.) και του Πατριάρχου Μεθοδίου (842 – 846 μ.Χ.), το ιερό σκήνωμα αυτού ανακομίσθηκε στη Νικομήδεια, το 846 μ.Χ., και εναποτέθηκε στο ναό των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, που ο ίδιος είχε οικοδομήσει. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης αποκαλεί τον Όσιο Θεοφύλακτο στύλο αληθείας, Ορθοδοξίας εδραίωμα, φύλακα της ευσεβείας, στήριγμα της Εκκλησίας. Μικρός ναός του Οσίου Θεοφυλάκτου ανηγέρθη στο παλάτι κατά τον 10 αιώνα μ.Χ., ίσως επί αυτοκράτορος Ρωμανού Α’ του Λεκαπηνού (920 – 944 μ.Χ.), πατέρα του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Θεοφυλάκτου (931 – 956 μ.Χ.).
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Φύλαξ ἄγρυπνος, τῆς Ἐκκλησίας, καὶ καθαίρεσις, τῆς δυασεβείας, Ἱεράρχα Θεοφύλακτε πέφηνας, τοῦ γὰρ Χριστοῦ τὴν Εἰκόνα σεβόμενος, ὑπερορίας καὶ θλίψεις ὑπέμεινας, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Φύλαξ ἄγρυπνος, τῆς Ἐκκλησίας, καὶ καθαίρεσις, τῆς δυασεβείας, Ἱεράρχα Θεοφύλακτε πέφηνας, τοῦ γὰρ Χριστοῦ τὴν Εἰκόνα σεβόμενος, ὑπερορίας καὶ θλίψεις ὑπέμεινας, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμιν τὸ μέγα ἔλεος.
Όσιος Παύλος ο Ομολογητής επίσκοπος Πλουσιάδος. Ο Όσιος Παύλος έζησε κατά την περίοδο της εικονομαχίας (τέλη του 8ου και αρχές του 9ου αιώνα μ.Χ.) και εξελέγη Επίσκοπος Πλουσιάδος ή Προυσιάδος της Βιθυνίας, της καλουμένης πριν Κίερος. Διακρίθηκε μεταξύ των ακούραστων υπερασπιστών και ατρόμητων φρουρών και συνηγόρων της Ορθοδοξίας. Πλήθη ομοφρόνων του διώκονταν, εξορίζονταν, βασανίζονταν, φυλακίζονταν, σκοτώνονταν, άλλοι ήταν με κομμένη τη μύτη και τη γλώσσα· Ιερά θύματα του μαρτυρίου υπέρ των Εικόνων. Αλλά η πιθανότητα, ότι θα έπασχε και αυτός τα ίδια, δεν αναχαίτισε την ευσεβή ζέση του Παύλου. Πήγαινε λοιπόν σε διάφορα μέρη και ενεθάρρυνε την αντίσταση κατά των αυτοκρατορικών διαταγών. Δίδασκε, ότι οι χριστιανοί κανένα σεβασμό δεν οφείλουν και καμιά υπακοή σε Πατριάρχες και Επισκόπους εικονομάχους και διαμαρτυρόταν κατά της ανίερης ανατροπής, που ήθελαν να επιβάλουν στην Εκκλησία. Για τη διαγωγή του αυτή καταδιώχθηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Αλλά αυτός έμεινε ακλόνητος στον τίμιο αγώνα του και παρέδωσε την πνοή του μαχόμενος μέχρι τελευταίας στιγμής.
Άγιος Ερμής ο Απόστολος. Τον Άγιο Ερμή αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του (ιστ’ 14). Κατά την παράδοση έγινε επίσκοπος Δαλματίας και απεβίωσε ειρηνικά. Στον Συναξαριστή Delehaye καλείται Έρμυλος. Στον δε Παρισινό Κώδικα 13 φ. 296 η μνήμη του φέρεται κατά την 8η Απριλίου μετά του Ηρωδίωνος, Ασύγκριτου, Φλέγοντος, Ρούφου, Επαφρά και Αγάβου.
Άγιος Δίων ο Μάρτυρας. Ο Άγιος Μάρτυρας Δίων τελειώθηκε διά μάχαιρας. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου Μάρτυρα.
Όσιος Δομέτιος. Ο Όσιος Δομέτιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 363 μ.Χ.
Άγιος Κύριλλος ο Ιερομάρτυρας. Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Κύριλλος, σύμφωνα με το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο, ήταν Επίσκοπος και μαρτύρησε στην Αφρική κατ’ άγνωστο χρόνο.
Άγιοι Φηλικίτη, Ερένια, Ρογάτος, Φίλιξ, Ρογάτος, Βεάτος, Ουρβανός, Σιλβάνος και Μαμμίλος οι Μάρτυρες. Οι Άγιοι αυτοί μάρτυρες, που αναφέρονται στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο, μαρτύρησαν κατ’ άγνωστο χρόνο στην Αφρική.
Όσιοι Λάζαρος και Αθανάσιος εκ Ρωσίας. Οι Όσιοι Λάζαρος και Αθανάσιος έζησαν μεταξύ 14ου και 15ου αιώνα μ.Χ. στη Ρωσία και ασκήτεψαν στην περιοχή Μούρμανσκ. Κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη.
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Σημείου εν Κουρσκ της Ρωσίας. Πρόκειται για αντίγραφο της εικόνας της Θεοτόκου του Σημείου στο Κουρσκ της Ρωσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου